Ο Κασέμ Σολεϊμανί γεννήθηκε στις 11 Μαρτίου 1957 και έγινε μάρτυρας στις 3 Ιανουαρίου 2020 στη Βαγδάτη του Ιράκ. Ήταν Ιρανός στρατηγός και διοικητής της δύναμης Κουντς (1997/98–2020), πτέρυγας του Σώματος των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης.
Ο Σολεϊμανί μεγάλωσε σε μια φτωχή αγροτική οικογένεια, χρεωμένη από δάνεια από το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού του Μοχαμμάντ Ρεζά Σαχ Παχλαβί, στην επαρχία Κερμάν στο νοτιοανατολικό Ιράν. Εργάστηκε από νεαρή ηλικία προσπαθώντας να βοηθήσει στην εξόφληση του χρέους της οικογένειας.
Μετά την Ιρανική Επανάσταση (1978–79), εντάχθηκε στο IRGC. Η πρώτη του ανάπτυξη ήταν στο Μαχαμπάντ, μια κυρίως κουρδική πόλη στο βορειοδυτικό Ιράν, όπου βοήθησε στην καταστολή των Κούρδων αυτονομιστών. Πολέμησε καθ’ όλη τη διάρκεια του μακροχρόνιου πολέμου Ιράν-Ιράκ (1980–88), συμπεριλαμβανομένης της πρώτης γραμμής, και εκπαίδευσε τάγματα. Μετά τον πόλεμο Ιράν-Ιράκ, απέκτησε τον βαθμό του ταξίαρχου και ηγήθηκε μιας μεραρχίας σε μια εκστρατεία για την ασφάλεια του νοτιοανατολικού Ιράν από τα καρτέλ ναρκωτικών. Καθώς οι Ταλιμπάν εμφανίστηκαν στο γειτονικό Αφγανιστάν στα μέσα της δεκαετίας του 1990 και άρχισαν να παίρνουν τον έλεγχο της χώρας, βοήθησε τη Βόρεια Συμμαχία του Αφγανιστάν στην αντίστασή της ενάντια στη φατρία. Τον Μάρτιο του 1998 διορίστηκε διοικητής της δύναμης Κουντς. Υπό την ηγεσία του Σολεϊμανί, η Δύναμη Κουντς εξελίχθηκε σε μια ελίτ στρατιωτική μονάδα για κρυφό και εκστρατευτικό πόλεμο και την κινητήρια δύναμη πίσω από τη γεωπολιτική επιρροή του Ιράν, που εκτείνεται από το Ιράκ σε όλο το βόρειο Λεβάντε. Η μονάδα όχι μόνο συνέχισε την προστασία της Χεζμπολάχ στον Λίβανο, την οποία βοήθησε να ιδρυθεί το 1982, αλλά υποστήριξε επίσης τις παλαιστινιακές αντιστασιακές ομάδες όπως η Χαμάς και η Ισλαμική Τζιχάντ. Μια βασική ευκαιρία προέκυψε με την εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ το 2003, επιτρέποντας στον Σολεϊμανί να δημιουργήσει ένα δίκτυο συνδέσεων στο Ιράκ. Όταν οι διαδηλώσεις της Αραβικής Άνοιξης έφτασαν στη Συρία τον Μάρτιο του 2011, ο Σολεϊμανί, πλέον στρατηγός, συναντήθηκε με Σύρους αξιωματούχους για να συντονίσουν την καταστολή της εξέγερσης. Η Δύναμη Κουντς παρείχε ζωτική υποστήριξη στον πρόεδρο της Συρίας, Μπασάρ αλ Άσαντ, όταν αυτή η καταστολή μετατράπηκε σε εμφύλιο πόλεμο. Στα μέσα της δεκαετίας του 2010 ο Σολεϊμανί, μέσω της Δύναμης Κουντς, διοικούσε μια παρουσία με επιρροή στο Ιράκ, τη Συρία και τον Λίβανο – αυτό που το Ιράν ονόμασε «Άξονα Αντίστασης».
Ο Σολεϊμανί και η Δύναμη Κουντς έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στον αγώνα κατά του Ισλαμικού Κράτους στο Ιράκ και το Λεβάντε. Μετά την ήττα του Ισλαμικού Κράτους, η δύναμη Κουντς συνέχισε να έχει μεγάλη επιρροή στο Ιράκ. Τον Οκτώβριο του 2019, οι Ιρακινοί βγήκαν στους δρόμους απογοητευμένοι με την ταλαιπωρημένη οικονομία, την κυβερνητική διαφθορά και την επίμονη έλλειψη βελτίωσης και κάλεσαν την κυβέρνηση να παραιτηθεί. Αφού ο Σολεϊμανί συναντήθηκε με Ιρακινούς αξιωματούχους για να αποτρέψει την ανατροπή του πρωθυπουργού Αντέλ Αμπντούλ Μαχντί, Ιρακινοί διαδηλωτές άρχισαν να διαδηλώνουν κατά της ιρανικής παρέμβασης στην ιρακινή πολιτική, φτάνοντας στο σημείο να κάψουν το ιρανικό προξενείο στη Νατζάφ στα τέλη Νοεμβρίου. Στις 27 Δεκεμβρίου μια πολιτοφυλακή του συνασπισμού PMF επιτέθηκε σε μια ιρακινή βάση που στεγάζει στρατεύματα των ΗΠΑ, πυροδοτώντας μια σειρά γεγονότων που κλιμάκωσαν τις εντάσεις μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ιράν. Στις 3 Ιανουαρίου 2020, ο Σολεϊμανί έφτασε στο Διεθνές Αεροδρόμιο της Βαγδάτης, όπου τον υποδέχθηκε ο αναπληρωτής διοικητής του PMF, Αμπού Μαχντί αλ-Μουχάντις. Έγιναν μάρτυρες και οι δύο, μαζί με άλλους πέντε, όταν ένα αμερικανικό drone εκτόξευσε πυραύλους κατά της συνοδείας τους.
Τον Μάρτιο του 2019, ο ηγέτης του Ιράν Αλί Χαμενεΐ απένειμε στον Σολεϊμανί το μετάλλιο του Τάγματος του Ντου αλ-Φαγκάρ, καθιστώντας τον τον πρώτο στρατιωτικό διοικητή που έλαβε την τιμή από την επανάσταση του 1979. Προήχθη μετά θάνατον στον βαθμό του αντιστράτηγου.
Θεωρείται εθνικός ήρωας στο Ιράν. Έχουν δημιουργηθεί ακόμη και ταινίες, τραγούδια και άλλα προς τιμήν του. Το 2021 δημοσιεύτηκε στην Ελλάδα από τις εκδόσεις “Ταξιδευτής” το βιβλίο με τίτλο “Ο ευτυχισμένος φίλος μας” σε μετάφραση του Αλί Καρατζί με αποσπάσματα από τη ζωή του Κασέμ Σολεϊμανί και ιστορίες που αφηγούνται οι άνθρωποι που τον γνώριζαν αλλά και ιστορίες που αφηγείται ο ίδιος.
