Κόκκινος Θόλος του Μαραγκέ
Όταν κάποιος σκέφτεται το όνομα της πόλης Μαραγκέ, το πρώτο πράγμα που έρχεται στο νου είναι το παρατηρητήριο αυτής της πόλης, αλλά η παρουσία θόλων όπως ο κόκκινος θόλος, ο μπλε θόλος και ο θόλος Γκαφάρ είναι εκείνα που την έχουν κάνει γνωστή ως η πόλη των θόλων.
140 χιλιόμετρα μετά την πόλη Ταμπρίζ (Ταυρίδα) θα φτάσετε σε μια μεγάλη, ευημερούσα και κατοικημένη πόλη. Η πόλη Μαραγκέ είναι η δεύτερη πιο πυκνοκατοικημένη πόλη της επαρχίας του Ανατολικού Αζερμπαϊτζάν. Ο ήπιος αέρας του βουνού και ο ποταμός Σουφιτσάι έχουν δημιουργήσει ένα αρκετά παρθένο τοπίο και έχουν την πόλη διάσημη και γνωστή με το όνομα Πόλη των Κήπων.
15 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της πόλης Μαραγκέ υπάρχει ένας θόλος με κόκκινα τούβλα που είναι πιο γνωστός ως Κόκκινος Θόλος του Μαραγκέ. Μπορείτε να φτάσετε σε αυτό το σημείο στο σταυροδρόμι της οδού Χαγιάμ κοντά στον κήπο Αγκλάρ. Χτίστηκε σε ένα από τα αρχιτεκτονικά στιλ των ισλαμικών τάφων που ήταν κυρίως δημοφιλή στην περίοδο των Σελτζούκων, ωστόσο, στις επιγραφές που ανακαλύφθηκαν δεν υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο όνομα προσώπου που να έχει ταφεί σε αυτό το μέρος.
Από μακριά μπορείς να δεις ένα κτίριο με τετράγωνη κάτοψη και τούβλο ενώ όσο πλησιάζεις το κτίριο, τόσο περισσότερο καταλαβαίνεις το μεγαλείο του και τα σκαλισμένα κόκκινα τούβλα σε αυτό το κτίριο είναι το αποκορύφωμα της σελτζουκικής τοιχοποιίας. Στον εξωτερικό χώρο αυτού του κτιρίου, δίπλα στα κόκκινα τούβλα, έχουν δουλευτεί τυρκουάζ υαλοπίνθοι, που είναι η αφετηρία της αρχιτεκτονικής τεχνοτροπίας Αζαρί, διότι τα εφυαλωμένα χρωματιστά τούβλα δεν χρησιμοποιούνταν με κανέναν τρόπο στην αρχιτεκτονική πριν από το στυλ Αζαρί, δηλαδή στην αρχιτεκτονική Ραζί.
Αυτό το τετράγωνο κτίριο έχει πέτρινα κιονόκρανα στις τέσσερις γωνίες του, τα οποία εκτός από ομορφιά εγγυώνται ουσιαστικά την ανθεκτικότητα του κτιρίου. Αυτό το τετράγωνο κτίριο έχει τέσσερα παράθυρα στο ψηλότερο μέρος του κοντά στην οροφή και ο ρόλος αυτών των παραθύρων είναι να εξισορροπούν την κυκλοφορία του αέρα μέσα στο κτίριο. Φυσικά, ορισμένοι ερευνητές θεωρούν αυτό το κτίριο όχι τάφο, αλλά ένα μέρος για τη μέτρηση της ημέρας και της νύχτας και τον προσδιορισμό των εποχών και θεωρούν ότι αυτός είναι ο λόγος για την παρουσία αυτών των τεσσάρων παραθύρων στο κτίριο.
Αυτός ο τρούλος έχει επτά σκαλοπάτια, τα δύο τελευταία σκαλιά των οποίων είναι το κατώφλι της πόρτας. Όταν μπαίνεις στο κτίριο, βρίσκεσαι αντιμέτωπος με έναν κενό χώρο χωρίς επιτύμβιες στήλες ή τάφους. Υπάρχει μόνο ένα δωμάτιο και ένα κελάρι, το οποίο οι ερευνητές θεωρούν ότι είναι χώρος προσευχής. Το κελάρι κάτω από το δωμάτιο ήταν ο τόπος ταφής των νεκρών.
Στο βόρειο τμήμα της εισόδου του κτιρίου υπάρχουν δύο επιγραφές που αναγράφουν το όνομα του ιδρυτή και το έτος κατασκευής. Υπάρχει επίσης επιγραφή στο δυτικό τμήμα που αναφέρει το όνομα του αρχιτέκτονα του κτιρίου. Κορανικά εδάφια είναι επίσης χαραγμένα στις ανατολικές και νότιες επιγραφές. Όλες οι επιγραφές είναι γραμμένες σε κουφική γραφή και αναφέρεται ότι αυτό το κτίριο χτίστηκε το έτος 1163, ταυτόχρονα με την κυριαρχία των Σελτζούκων και με εντολή του Αμπντούλ Αζίζ Μουχαμμάντ μπιν Σάαντ Γιεντίμ, ηγεμόνα του Αζερμπαϊτζάν, ενώ ο αρχιτέκτονας φαίνεται να είναι ο Μπανί Μπακρ Μουχαμμάντ μπιν Μπαντάν μπιν αλ Μοχσέν.
Αυτό το κτίριο καταχωρήθηκε ως εθνικό μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς του Ιράν το 1931, αλλά αυτή η περιοχή δεν έχει φύλακα αλλά ούτε τις κατάλληλες εγκαταστάσεις ως τουριστική τοποθεσία.
