Το Τζαμί Κουσκ: Ένα Από τα Παλαιότερα Πλινθοδομικά Κτίσματα του Νοτίου Χορασάν

Το Τζαμί Κουσκ είναι ένας από τους αρχαιότερους πλινθοδομές του νοτίου Χορασάν. Αν και η στέγη του κατέρρευσε μετά από σεισμό το 1968, η αποκατάσταση του κτιρίου του έδωσε νέα ζωή, καθιστώντας το πόλο έλξης για τους λάτρεις της ιστορίας.

Μια Απλή Αρχιτεκτονική:

Το παλιό Τζαμί Κουσκ χτίστηκε σε ορθογώνιο θεμέλιο και αντλεί έμπνευση από το ισλαμικό εσωστρεφές αρχιτεκτονικό στυλ των πρώτων αιώνων του Ισλάμ. Το κτίριο είναι εξαιρετικά απλό, χωρίς πολυτελείς διακοσμήσεις. Τα αρχιτεκτονικά του στοιχεία περιλαμβάνουν προπύλαια, αυλή, στοές και κρηπιδώματα γύρω από την αυλή. Το Τζαμί Κουσκ διαθέτει χειμερινό Shabestan (αίθουσα προσευχής) και δύο Mihrabs ( κόγχες προσευχής). Η είσοδος βρίσκεται στη βορειοδυτική πλευρά του κτιρίου και οδηγεί σε μια στοά ύψους 7 μέτρων.

Κρυμμένη Αίγλη:

Με την πρώτη ματιά, η μεγαλοπρέπεια του Τζαμιού Κουσκ ίσως να μην είναι εμφανής. Ωστόσο, οι λεπτομέρειες του στυλ Χορασάν, με τα οβάλ τόξα και τις βουτιές που χρησιμοποιούνται ως επικάλυψη της οροφής, είναι πραγματικά εντυπωσιακά. Η κύρια στοά είναι υπερυψωμένη κατά περίπου 20 εκατοστά, όσο το ύψος ενός τούβλου. Όλα τα περιθώρια είναι διακοσμημένα με τούβλα και η στοά καταλήγει στην αυλή και στις άλλες στοές.

Εντυπωσιακός Mihrab:

Ο Mihrab του Τζαμιού Κουσκ είναι εντυπωσιακός και αξίζει ιδιαίτερης μνείας. Πρόκειται για έναν Mihrab με βάθος 65 εκ., σκαλισμένο 40 εκ. μέσα στο πάτωμα.

Μια Αίθουσα Προσευχής με Ιστορία:

Το Shabestan (αίθουσα προσευχής) χωρίζεται σε δύο τμήματα από σειρές κιόνων. Στην αίθουσα προσευχής, αξιοσημείωτοι είναι οι ημικυκλικοί κίονες στις γωνίες, οι οποίοι μοιάζουν με τους κίονες του Τζαμιού Φαχράζ στο Γιαζντ, που ανήκει στο πρώτο μισό του πρώτου ισλαμικού αιώνα.

Τα Υλικά Δόμησης:

Τα κύρια υλικά δόμησης του κτιρίου είναι τα τούβλα, ο πηλός και ο ψαθάς. Στο κτίριο χρησιμοποιούνται επίσης τούβλα σε τετράγωνο και εξαγωνικό σχήμα στην οροφή και την επένδυση. Στους Mihrabs και τις εισόδους χρησιμοποιείται σοβάς, ενώ η είσοδος της εισόδου είναι επενδυμένη με άμμο.

Στη βόρεια πλευρά του τζαμιού ανακαλύφθηκαν μερικά κεραμικά του 9ου και 10ου αιώνα, μεταξύ των οποίων και ορισμένα που φημίζονται ως “Αγγειοπλαστική της Νισαμπούρ”.

Τις τελευταίες δεκαετίες, ξεκίνησαν εργασίες αποκατάστασης με την απομάκρυνση των ερειπίων του τζαμιού, για να ελαφρυνθεί η οροφή. Οι εργασίες αποκατάστασης συνεχίστηκαν για την αποκατάσταση ορισμένων τμημάτων του τζαμιού που ανήκουν στη δυναστεία των Σελτζούκων. Τελικά, το μνημείο αυτό χαρακτηρίστηκε εθνικός κειμηλίος θησαυρός το 2005.