 |
Ο Αμου-Αλί Ιμπν Σίνα (Avecenna) γνωστός σαν Ααβικένας ή Αβισένας ή Αβιψιανος, κατά τους Βυζαντινούς γεννήθηκε το 980μ.Χ σε μια κωμόπολη της επαρχίας Χορασάν, κοντά στη Μπουχάρα, και πέθανε στο Χαμαντάν το 1032μ.Χ(ή 1037 κατά τον Ρίπκα) Υπήρξε μεγαλοφυία της ιατρικής επιστήμης. Κατόρθωσε να επηρεάσει με μοναδικό τρόπο τη Δυτική Ευρώπη και να της υποβάλει μεθόδους πρωτοποριακές για την εποχή.
Από μικρός έδειξε τις σπάνιες ικανότητές του και ήτα έτοια η ποικιλία των γνώσεών του, που τον χαρακτήρισαν «Πανεπιστήμονα» με την αριστοτελική έννοια. Σπούδασε Ηθική, Φιλολογία, Αστρονομία, Μαθημτικά, Φυσική, Γεωλογία, Ιστορία, Μεταφυσική, Θεολογία και άλλα. Έγραψε πολλά συγγράμματα πάνω σ΄όλες τις σύγχρονες του επιστήμες, αλλά το έργο που τον έκανε παγκοσμίως γνωστό είναι ο περίφημος ιατρκός «Κανών» – Γενική Παθολογία – Περί απλών φαρμάκων – Ειδική Νοσολογία και Θραπευτική από κεφαλής μέχρι ποδών – Περί των διαφόρων μερών του σώματος – Περί των κοινών και συνήθων νόσων και της συμπτωματολογίας αυτών – Φαρμακοποιία – Περί συνθέως και παραγωγής φαρμάκων. |
Το έργο αυτό, που θεωρήθηκε εφάμιλλο του έργου του Γαληνού, χρησιμοποήθηκε ως εγχειρίδιο στις ιατρικές σχολές Ανατολής και Δύσης για πολλούς αιώνες, μέχρι και τον 17ο αι.μ.Χ Κοινή δε είναι η διαπίστωση ότι Γαληνός και Αβισένας είναι οι μεγαλύτεροι δάσκαλοι ιατρικής ανά τους αιώνες. Ουσιαστικά ο Αβισένας, στο μνημειώδες αυτό έργο του, κωδικοποίησε όλη την ελληνική και μουσουλμανική ιατρική γνώση και την παρέδωσε στους Ευρωπαίους. Ο Ρέντε(Roehde) κακώς ονομάζει τον Αβισένα διάσημο Άραβα γιατρό.
Ο Αβισένας θεωρείται ως ο πρώτος από τους διανοουμένους και φιλοσόφους της Ανατολής που, αν και ασχολούμενος με τη θεωρία της ύλης, πρότεινε μια αναθεωρημένη νεοπλατωνική θέση. Πρόκειται για φιλοσοφικό σύστημα πλαισιωμένο από μια αξιόλογη φιλοσοφική και επιστημονική ορολογία, που χρησιμοποιήθηκε σε αρκετές επιστήμες της εποχή του, όπως στη Λογική, τα Μαθηματικά και την Ψυχολογία. Όλα του τα επιστημονικά έργα ο Αβισένα τα έγραψε στην αραβική γλώσσα.
Τα ποιήματα του όμως τα έγραψε στην αραβική στην Περσική. Χρησιμοποίησε τον ποιητικό τύπο Ρουμπσι, τον τύπο που υιοθέτησε σχεδόν έναν αιώνα αργότερα ο Ομαρ Καγιάμ.
