Ο Αμπντολχοσσέιν Ζαρρινκούμπ, μελετητής της ιρανικής λογοτεχνίας, ιστορικός, κριτικός λογοτεχνίας, συγγραφέας και μεταφραστής, γεννήθηκε στις 19 Μαρτίου 1923 στο Μπορουτζέρντ της επαρχίας Λορεστάν.
Ήταν ένας από τους εξέχοντες ιστορικούς στο Ιράν και έχει γράψει σπουδαία βιβλία για την ιστορία του Ιράν και του Ισλάμ.
Έγραψε για τη ζωή του: «Αν με ρωτάτε για τη ζωή μου, με λίγα λόγια μπορώ να σας πω ότι πέρασα πολύ χρόνο στο σχολείο χωρίς να μπορώ να βρω τι ψάχνουν οι άνθρωποι στα βιβλία και στα σχολεία. Μετά από 70 χρόνια, ακόμη συνεχίζω να ψάχνω να βρω απάντηση σε αυτό το ερώτημα και ακόμη δεν έχω την παραμικρή ιδέα. Πήγα στο Κουτάμπ[1] όταν ήμουν πέντε ετών, όπου εξοικειώθηκα με τα μικρά και σύντομα εδάφια του Ιερού Κορανίου. Τελείωσα το δημοτικό και ένα μέρος του γυμνασίου στη γενέτειρά μου, και μετά συνέχισα στην Τεχεράνη».
Αφού τελείωσε το γυμνάσιο, παρόλο που ήταν ένας από τους κορυφαίους μαθητές στη Νομική, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Τεχεράνη λόγω της απαίτησης του πατέρα του και εργάστηκε ως δάσκαλος από το 1941 έως το 1945 στο Λορεστάν. Το 1945, πέτυχε την πρώτη θέση στις εισαγωγικές εξετάσεις στο πανεπιστήμιο στη Σχολή Φιλολογίας και τη Σχολή Θεολογίας και Ισλαμικών Σπουδών. Συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο της Τεχεράνης επιλέγοντας την περσική λογοτεχνία και συνέχισε μέχρι να πάρει το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο της Τεχεράνης το 1955 υπό την επίβλεψη του Μπαντιοζαμάν Φορουζανφάρ.
Από το 1956 ξεκίνησε να διδάσκει ιστορία του Ισλάμ, ιστορία θρησκειών, ιστορία θεολογίας και διαφορετικών απόψεων, ιστορία του ισλαμικού σουφισμού και ιστορία της επιστήμης στο Πανεπιστήμιο της Τεχεράνης. Μεταξύ των ετών 1968 και 1970, δίδαξε λογοτεχνία, ιστορία του Ιράν και σουφισμό στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον και στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες. Μετά από λίγο, επέστρεψε στο Πανεπιστήμιο της Τεχεράνης λόγω της απαίτησης και της υποχρέωσης του διευθυντή του πανεπιστημίου της Τεχεράνης.
Ο Ζαρρινκούμπ άφησε πίσω του πολλά γραπτά και δοκίμια που είναι μερικά από τα πιο δημοφιλή βιβλία μεταξύ των Ιρανών. Υπάρχουν πολλά δείγματα όπως το “Αζ Κουτσε-γιέ Ρεντάν” (για τη ζωή και τις σκέψεις του Χαφέζ), το “Μπαχρ νταρ Κουζέ” (Θάλασσα σε μια κανάτα, η ανάλυση των ιστοριών του Μολανά στο “Μασναβί” του), το “Πελλέ-Πελλέ τα Μουλακατ-έ Χουντά” (Βήμα – βήμα μέχρι την επίσκεψη στον Θεό», για τη ζωή, τις συμπεριφορές και τις σκέψεις του Μολανά), το έργο “Φαράρ Αζ Μαντράσα” (Απόδραση από το σχολείο, για τη ζωή του Αλ-Γαζαλί και τις πεποιθήσεις του).
Ο δάσκαλος Αμπντολχοσσέιν Ζαρρινκούμπ πέθανε από καρδιακή νόσο στις 15 Σεπτεμβρίου 1999 και θάφτηκε στο νεκροταφείο καλλιτεχνών, Μπεχεστ-έ Ζαχρά, δίπλα στη σύζυγό του Γκαμάρ Αριάν.
Ο Φερεϊντούν Μοσιρί έγραψε μια ελεγεία για αυτόν:
“Δεν υπάρχεις πια για να δεις πώς ρέει το άρωμά σου στο βάθος των στιγμών
πώς οι εικόνες σου φαίνονται στα φώτα των γυαλιών
πώς η μνήμη σου συνεχίζει να ζει πράσινη…”
[1]Παραδοσιακό δημοτικό σχολείο στον Ισλαμικό κόσμο
