Αργκ Αλισάχ
Το Αργκ της Ταμπρίζ γνωστό και ως Αργκ Αλισάχ, Αργκ-έ Αλισάχ, Αψίδα του Αλισάχ, Κάστρο Αργκ, μαζί με τα τζαμιά, τα θρησκευτικά σχολεία, τα δημόσια λουτρά, τα ιστορικά σπίτια και τις παλιές συνοικίες, φιλοξενεί πολλούς ντόπιους και ξένους τουρίστες κάθε χρόνο. Το παζάρι της Ταμπρίζ είναι σκεπαστό και είναι διάσημο σε όλο τον κόσμο. Υπάρχουν επίσης και άλλα σημεία πολιτιστικού ενδιαφέροντος όπως το Μπλε Τζαμί, το Ραμπέ Ρασιντί ή το κτίριο Ελ Γκολί.
Στο κέντρο της πόλης, στη νότια πλευρά της οδού Ιμάμ Χομεϊνί, υπάρχει ένας ψηλός τοίχος με ένα μιχράμπ που μας θυμίζει τον Ιβάν της Κίσρα. Το μνημείο ονομάζεται Τζαμί Αλισάχ ή Αργκ της Ταμπρίζ, χτίστηκε τον 14ο αιώνα με εντολή του Ταζ αλ-Ντιν Αλί-Σαχ Γκιλανί, του υπουργού του Αμπού Σαίντ Χαν Μπαχαντόρ που θάφτηκε εκεί. Αρχιτέκτονας ήταν ο Δάσκαλος Φαλακί Ταμπριζί.
Σύμφωνα με ορισμένους ιστορικούς, όπως ο Χαμνταλλά Μουστοφί, οι δημιουργοί του κτιρίου βιάστηκαν να ολοκληρώσουν την κατασκευή του με αποτέλεσμα το κτίριο να καταρρεύσει και τελικά να μην ολοκληρωθεί ποτέ. Ωστόσο, το μεγαλείο και οι διακοσμήσεις του (μάρμαρα και πλακάκια) ήταν αρκετά συναρπαστικά που πολλοί ταξιδιώτες ή ιστορικοί μίλησαν για αυτό, όπως ο Μαροκινός εξερευνητής Ιμπν Μπατούτα, ο Νασέρ αλ-Ντιν Κιτίμπ Μονσί, ο Κατίμπ Τσεμπλί (που συνόδευσε τον Σουλτάνο Μουράτ τον τέταρτο στο ταξίδι του στο Ταμπρίζ), ο Γάλλος περιηγητής Ζαν Σαρντέν και ο Γάλλος αρχαιολόγος Ντιελαφουά.
Υπάρχουν δύο θεωρίες σχετικά με το χρόνο κατασκευής του. Κάποιοι λένε ότι ήταν ο Ταζ αλ-Ντιν Αλί Σαχ εκείνος που το έχτισε από την αρχή, ενώ άλλοι, όπως ο αρχαιολόγος Αλί Ακμπάρ Σαρφαράζ που έκανε ανασκαφές εκεί και ο Βόλφραμ Κλάιζε, ο διάσημος αρχαιολόγος, πιστεύουν ότι αυτό το μνημείο αποτελείται από δύο τμήματα που το βόρειο τμήμα είναι παλαιότερο και μετά από μερικούς χρόνους χτίστηκε το νότιο τμήμα. Αυτό σημαίνει ότι ο Ταζ αλ-Ντιν Αλί-Σαχ ανακαίνισε την τεράστια και αρχαία Ακρόπολη, στη συνέχεια πρόσθεσε το νότιο τμήμα και το μετέτρεψε σε θρησκευτικό συγκρότημα.
Αυτό το μνημείο ηλικίας επτακοσίων ετών στο πέρασμα των χρόνων υπέστη μια σειρά από φθορές και καταστροφές ώσπου τελικά ένα τμήμα του καταστράφηκε ολοσχερώς κατά τη διάρκεια της δυναστείας των Σαφαβιδών. Στην αρχή της δυναστείας των Κατζάρων, ήταν ένα μέρος όπου φυλάσσονταν τα πυρομαχικά του στρατού.
Στο τέλος αυτής της δυναστείας, το συγκρότημα ήταν καταφύγιο για συνταγματολόγους και επαναστάτες όπως ο Σατάρ Χαν και ο Μπαγκέρ Χαν. Ο Ρεζά Σαχ Παχλαβί έδωσε εντολή να δημιουργηθούν κήποι γύρω από το κτίσμα και για το λόγο αυτό ονομάστηκε Εθνικός Κήπος.
Μετά την επανάσταση της Ισλαμικής Δημοκρατίας, μετετράπη πάλι σε τζαμί για την προσευχή της Παρασκευής. Ένα πολύ μεγάλο τμήμα του κατεδαφίστηκε με χρήση δυναμίτη και άλλων εκρηκτικών για να δημιουργηθούν στη θέση του κάποια βιομηχανικά υπόστεγα και σήμερα πλέον έχει παραμείνει μόνο ένας ψηλός τοίχος και ένα όμορφο Μιχράμπ.
