Ο Χοσέιν Παναχί, ηθοποιός, σκηνοθέτης, συγγραφέας και ποιητής, γεννήθηκε στις 28 Αυγούστου 1956 στο χωριό Ντεζ Κου, στην κεντρική συνοικία της κομητείας Κογκιλουγιέ, στα νότια του Ιράν. Αφού τελείωσε τις σπουδές του το 1971 στο Μπεχμπαχάν, μετά από σύσταση του πατέρα του, βρήκε τον δρόμο του για τη θεολογική σχολή και μετά από δύο χρόνια υπηρέτησε για λίγο κόσμο ως κληρικός στην περιοχή του. Ωστόσο, δεν μπορούσε να ανέχεται να βλέπει τους ανθρώπους της πατρίδας του να υποφέρουν και σταμάτησε να είναι κληρικός.
Από τότε είχε πολλά σκαμπανεβάσματα : ήταν δάσκαλος στην πόλη Σουστάρ για ένα χρόνο και έκανε διάφορες δουλειές στην πόλη Αχβάζ, όπως δουλειά σε βιβλιοθήκη και κάποιες δραστηριότητες σε πολιτιστικά τμήματα κατά τη διάρκεια του πολέμου μεταξύ Ιράν και Ιράκ. Αφού μετανάστευσε επιτέλους στην Τεχεράνη το 1981, εγγράφηκε σε μαθήματα υποκριτικής στη Σχολή Αναχίτα και εκεί σπούδασε υποκριτική και θεατρική συγγραφή για τέσσερα χρόνια. Αυτή η τετραετής πορεία ήταν μια εισαγωγή για την υποκριτική του Χοσέιν Παναχί. Η πρώτη του υποκριτική εμπειρία ξεκίνησε όταν έπαιξε σε μια τηλεοπτική σειρά που ονομαζόταν “Health District” το 1984.
Τα δύο έργα, “Δύο πάπιες στην ομίχλη” και “Ένα λουλούδι και η άνοιξη”, που έγραψε και στα οποία επίσης έπαιξε, έτυχαν μεγάλης αποδοχής από το κοινό. Ήταν ένας από τους πιο καινοτόμους σεναριογράφους και σκηνοθέτες τηλεοπτικών θεατρικών έργων στις δεκαετίες του ’60 και του ’70. Πέρα από όλες αυτές τις δραστηριότητες, ο Παναχί ήταν και ποιητής. Αποκάλυψε μια άλλη πτυχή του πνευματικού και καλλιτεχνικού του χαρακτήρα, αλλά λόγω της μαγείας της ασημένιας οθόνης, προσέλκυσε λιγότερο κοινό. Μας άφησε ποιήματα όπως “Είμαι νεκρός”, “Πλάτωνας δίπλα στη θερμάστρα”, “Ώρα GMT”, “Ρωσικοί Εφιάλτες”, “Άνθρωπος και Ναζί”, “Τα πράγματα που δεν ξέρω”, “Γράμματα στην Άννα”, “Γεια σου και Αντίο”.
Το 1997 εκδόθηκε η πρώτη του ποιητική συλλογή, “Man va Nazi” (Εγώ και οι Ναζί), η οποία επανεκδόθηκε περισσότερες από δεκαέξι φορές και έχει μεταφραστεί σε έξι ζωντανές γλώσσες σε όλο τον κόσμο. Ο Χοσέιν Παναχί πέθανε σε ηλικία 47 ετών στις 4 Αυγούστου 2004 και σύμφωνα με τη διαθήκη του τάφηκε στην πόλη Σουγκ δίπλα στη μητέρα του. Μοιάζει σαν να είχε προβλέψει την ώρα του θανάτου του στους στίχους ενός ποιήματος. Εγραψε:
«Χρωστάμε
Σε όλους όσους ρώτησαν ειλικρινά:
“Συγγνώμη,
Ποια μέρα του Αυγούστου είναι αυτή;»
Και δεν το είπαμε
Γιατί ο Αύγουστος
ήταν ο τάφος της αγάπης,
το αιματοβαμμένο λουλούδι
της καρδιάς μας!
