Ο Γκεϊσάρ Αμινπούρ είναι ένας από τους πιο σημαντικούς ποιητές της περιόδου μετά την Ιρανική Επανάσταση. Έχει γράψει ποιήματα για τον πόλεμο Ιράν-Ιράκ, καθώς και ποιήματα σε κλασικό και μοντέρνο στυλ. Κάποιοι πιστεύουν ότι από τα ποιήματα για τον πόλεμο μεταπήδησε σε ποιήματα για την αγάπη, και άλλοι τον αναγνωρίζουν ως τον μεγαλύτερο ποιητή της Ιρανικής Επανάστασης. Κάπως έτσι αυτοσυστήνεται «Εγώ, ο Γκεϊσάρ Αμινπούρ, γεννήθηκα στις 23 Απριλίου 1959 στο Γκοτβάντ, κάπου μεταξύ Ντεζφούλ και Σουστάρ στην επαρχία Χουζεστάν που τώρα έχει μετατραπεί σε πόλη, αλλά τότε ήταν συνοικία. Πριν ξεκινήσουμε το σχολείο, μας έστελναν στο Μακτάμπ (ένα είδος παραδοσιακού θρησκευτικού σχολείου για τη δημοτική εκπαίδευση). Μου πήρε δύο χρόνια για να μάθω το αλφάβητο, να μάθω το ιερό Κοράνι και άλλα τέτοια μαθήματα. Όταν ήμουν επτά ετών, μπήκα στο δημοτικό σχολείο στο Γκοτβάντ. Ολοκλήρωσα το γυμνάσιο και το λύκειο στο Ντεζφούλ. Το 1978, το έτος της Ιρανικής Επανάστασης, έγινα δεκτός στην ειδικότητα της Κτηνιατρικής του Πανεπιστημίου της Τεχεράνης».
Μετά από μερικά χρόνια σπουδών, τα παράτησε και άρχισε να σπουδάζει Κοινωνικές Επιστήμες, τις οποίες άφησε επίσης ημιτελείς. Τελικά εισήλθε στη Σχολή Φιλολογίας το 1984. Παράλληλα με τις σπουδές του, από το έτος 1988 άρχισε να διδάσκει. Έγινε δεκτός ως διδάκτορας στην Περσική Λογοτεχνία και άρχισε να διδάσκει στο ίδιο πανεπιστήμιο. Ολοκλήρωσε τη διδακτορική του διατριβή με τίτλο “Tradition and Modernism in Contemporary Poetry” [Παράδοση και Μοντερνισμός στη Σύγχρονη Ποίηση] υπό την καθοδήγηση του Σαφιεί Καντκανί.
Ο Γκεϊσάρ Αμινπούρ ίδρυσε το περιοδικό Soroush-e Nojavan [Σορουσ-έ Νοτζαβάν, “Η Φωνή των Εφήβων”] το 1987 με τη συνεργασία των Μπιούκ Μαλεκί και Αμουζαντέ Χαλιλί. Το περιοδικό συνέχισε να εκδίδεται μέχρι το 2004 με τον ίδιο ως αρχισυντάκτη του. Το Σορουσ-έ Νοτζαβάν θεωρήθηκε ως ένα από τα λίγα περιοδικά για τους εφήβους. Ο Αμινπούρ έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εκπαίδευση των εφήβων και νέων ποιητών παρέχοντας καθοδήγηση μέσω του περιοδικού.
Μετά από χρόνια δραστηριότητας στον τομέα της λογοτεχνίας και του πολιτισμού, και πολλές τιμητικές συνεισφορές, ο Γκεϊσάρ Αμινπούρ πέθανε νωρίς το πρωί στις 30 Οκτωβρίου 2007, μετά από οκτώ χρόνια ταλαιπωρίας από τα τραύματα ενός ατυχήματος που είχε το 1999. Θυμάται κανείς τον θάνατό του μέσα από τους στίχους αυτού του ποιήματός του :
«Λόγια που δεν έχουμε ακόμη πει:
Μόλις πάμε να ξεκινήσουμε
Φτάνει η στιγμή να φύγουμε!
Είναι πάλι ο ίδιος λογαριασμός
Πριν μάθεις
Φτάνει η μοιραία στιγμή να φύγεις
Ω εσύ…!
Η συνεχής θλίψη και λύπη
Πόσο σύντομα ,ξαφνικά
Είναι αργά!»
