Ο Γάμος στο Ιράν

Ο γάμος

Ο γάμος στο Ιράν έχει έθιμα και συνήθειες, μερικές από τις οποίες είναι μοναδικές στον ιρανικό πολιτισμό. Αυτά τα έθιμα έχουν αλλάξει πολλές φορές κατά τη διάρκεια της ιστορίας και κάθε φορά που προσαρμόζονται με διαφορετικούς τρόπους ανάλογα με τις εθνοτικές ομάδες, τις θρησκείες, ακόμη και διάφορα κοινωνικά επίπεδα. Σήμερα, τα ζευγάρια συνήθως γνωρίζονται μεταξύ τους πριν από το γάμο στο χώρο εργασίας, στο πανεπιστήμιο, σε δημόσιους χώρους, σε πάρτι και οικογενειακές συγκεντρώσεις ή σε πολλές περιπτώσεις οι ίδιες οικογένειες διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην εύρεση του κατάλληλου ατόμου για τα παιδιά τους ή κόρες. Ο ιρανικός γάμος είναι ένα γεγονός που αποτελείται από διάφορα στάδια. Αυτά αξίζει να σημειωθεί πως, σε ορισμένες περιοχές του Ιράν ήταν λίγο διαφορετικά στην αρχή, ενώ σε άλλες περιοχές οι αλλαγές πραγματοποιήθηκαν σταδιακά. Αλλά αυτό είναι συνηθισμένο και συνηθισμένο στα στάδια του παραδοσιακού ιρανικού γάμου στις περισσότερες περιοχές της χώρας (ιδίως στην Τεχεράνη), που βρίσκονται στην πλειονότητα των εθνοτικών ομάδων. Ωστόσο, παράλληλα με τους παραδοσιακούς γάμους, υπάρχουν σύγχρονοι που είναι λιγότερο εξαρτώμενοι από τα έθιμα και που έχουν να κάνουν μόνο με τη σύμβαση γάμου και με την αρχή της έγγαμης ζωής.

Τα στάδια του παραδοσιακού γάμου παρατίθενται παρακάτω:

Khāstegāri ή αλλιώς η πρόταση γάμου

Στην τελετή της πρότασης γάμου η οποία πραγματοποιείται συνήθως το απόγευμα ή κατά το ηλιοβασίλεμα, σύμφωνα με τις συμφωνίες που είχαν γίνει προηγουμένως, ο πατέρας και η μητέρα μαζί με τον γιο και άλλα μέλη της οικογένειας πηγαίνουν στο σπίτι του κοριτσιού με λουλούδια και γλυκά. Στην αρχή μιλάνε για πολλά θέματα και στη συνέχεια η συνομιλία μεταβαίνει στην πρόταση γάμου που απευθύνεται στην κόρη της οικογένειας. Συνήθως σε αυτή τη συνάντηση, το κορίτσι προσφέρει τσάι, γλυκά και φρούτα σε όσους είναι παρόντες και απαντά σε ερωτήσεις. Στη συνέχεια, εάν οι δύο οικογένειες καταλήξουν σε μια γενική συμφωνία και από την πολιτιστική, κοινωνική, βιοτική κατάσταση κ.λπ., οι μελλοντικοί σύζυγοι είναι κατάλληλοι ο ένας για τον άλλον, καθορίζεται και η ημερομηνία και η επόμενη φάση του γάμου ή αλλιώς αυτή που ονομάζεται και ” bale borān “.

Η τελετή “bale borān” (συγκατάθεση) και η shirini khārān (κατανάλωση γλυκών)

Σε αυτήν την τελετή, η οποία λαμβάνει χώρα στο σπίτι του κοριτσιού, μαζεύονται επίσης απομακρυσμένοι ενήλικοι συγγενείς και η συζήτηση επικεντρώνεται κυρίως στις τελικές συμφωνίες σχετικά με την προίκα του κοριτσιού καθώς και τους όρους του γάμου. Στην τελετή του bale borān, η οικογένεια του γαμπρού φέρνει στη νύφη δώρα όπως για παράδειγμα ένα κομμάτι ύφασμα, ένα χρυσό δαχτυλίδι και μερικές φορές έναν κώνο ζάχαρης, πράγμα που σημαίνει ότι το κορίτσι είναι αρραβωνιασμένο και ανήκει στον γιο τους. Η προίκα είναι το πιο σημαντικό πράγμα που συζητείται στην τελετή του bale borān. Σε ορισμένες εθνοτικές ομάδες, η οικογένεια της νύφης απαιτεί ένα ποσό από τον γαμπρό που είναι γνωστό και ως “shirbahā” ( ποσό ή τιμή του γάλακτος ) που ανήκει στον πατέρα και τη μητέρα της νύφης και χρησιμοποιείται συχνά για την αγορά τμημάτων του παντελόνι της νύφης. Οι ομιλίες και οι συμφωνίες που έγιναν γράφονται σε φύλλο και υπογράφονται από εκείνους που είναι παρόντες ως μάρτυρες.

Το πάρτι των αρραβώνων

Το πάρτι των αρραβώνων είναι μια τελετή που συνήθως πραγματοποιείται λίγο μετά την γιορτή του bale boron και σε συνδυασμό με μια θρησκευτική γιορτή ή μια αργία. Σε αυτό οι οικογένειες του αγοριού και του κοριτσιού ανακοινώνουν αυτήν την ένωση με έναν πιο επίσημο τρόπο. Το πάρτι αρραβώνων μπορεί να αποτελείται από μια μικρή ιδιωτική οικογενειακή δεξίωση ή μια μεγάλη και πλούσια τελετή που πραγματοποιείται στο σπίτι, σε μια αίθουσα ή σε έναν κήπο με μεγάλο αριθμό επισκεπτών. Μια πρόσκληση αποστέλλεται ακόμη και για αυτήν την τελετή. Σύμφωνα με τις παραδόσεις που υπάρχουν σε κάθε πόλη, τα έθιμα και οι διατυπώσεις του αρραβώνα είναι ευθύνη της οικογένειας της νύφης ή του γαμπρού.

Η τελετή του aghad-kanān (η υπογραφή της σύμβασης)

Το θέμα και η τελετή του aghad kanān δεν μπορεί να μην σημειωθεί πως, είναι πολύ σημαντικά και λαμβάνουν χώρα σε δύο μορφές: στην πρώτη που είναι μια τελετή στο σπίτι του κοριτσιού, συνήθως οι γυναίκες και οι άνδρες σε ξεχωριστά δωμάτια, ενώνονται για την ανάγνωση της σύμβασης (το οι όροι του και της προίκα του κοριτσιού είχαν καθοριστεί προηγουμένως και κατά τη διάρκεια της τελετής του bale borān). Σε αυτήν την τελετή, το κορίτσι και το αγόρι κάθονται το ένα δίπλα στο άλλο και μπροστά από το γαμήλιο συμπόσιο (Sofreh-ye Aghd) που είναι διακοσμημένο με συμβολικά αντικείμενα όπως για παράδειγμα: το Κοράνι, ο καθρέφτης, το κηροπήγιο, το νερό, ψωμί, τυρί, βότανα, κρυσταλλική ζάχαρη, γλυκά, καρύδια, αμύγδαλα, φουντούκια, αυγά, μέλι, γιαούρτι και ένα μεταξωτό πανί κρατείται στο κεφάλι τους, τα δύο πτερύγια των οποίων βρίσκονται στα χέρια των γυναικών, ενώ μια άλλη γυναίκα θρυμματίζει δύο κώνους ζάχαρης μέσα σε αυτό το ύφασμα, έτσι ώστε μικρά κομμάτια να πέσουν στο κεφάλι των μελλοντικών συζύγων. Την ίδια στιγμή ένας «πονεμένος» (αυτός που αναλαμβάνει τον γάμο) διαβάζει το συμβόλαιο. Στις περισσότερες περιπτώσεις, αφού επαναλάβει το αίτημα στο κορίτσι τρεις φορές, το κορίτσι, αφού λάβει άδεια από τους γονείς της, δίνει τη θετική απάντηση μετά την τρίτη φορά. Συχνά χρησιμοποιείται, αφού υποβληθεί το αίτημα για τρίτη φορά και πριν πεί το ναι, η νύφη λαμβάνει ένα δώρο από τη μητέρα του γαμπρού που ονομάζεται “zir lafzi”, και μετέπειτα διαβάζεται το συμβόλαιο. Στη συνέχεια, η νύφη και ο γαμπρός και μερικοί μάρτυρες υπογράφουν όλες τις σελίδες του aghad-nāme, ένα επίσημο έγγραφο που περιλαμβάνει τα προσωπικά στοιχεία του ζευγαριού και το οποίο περιλαμβάνει την ιστορία του γάμου, τις προϋποθέσεις, τα καθήκοντα και τις ευθύνες του ζευγαριού. νεόνυμφους Η τελετή συνεχίζει να προσφέρει πολύτιμα δώρα στη νύφη, χαρούμενα και διασκεδαστικά τους καλεσμένους.

Σε αυτή τη γιορτή, η προετοιμασία του δείπνου εξαρτάται συνήθως από την οικογένεια της νύφης, ωστόσο άλλα έξοδα όπως για παράδειγμα η παραγωγή λουλουδιών, γλυκών και φρούτων είναι ευθύνη του γαμπρού. Στη δεύτερη μορφή, μετά τη γενική συμφωνία μεταξύ του κοριτσιού και του αγοριού και των οικογενειών τους, η σύμβαση διαβάζεται ιδιωτικά και ο γάμος συνάπτεται με επίσημο και νόμιμο τρόπο. χωρίς άλλες ιδιαίτερες διατυπώσεις ή με την οργάνωση μιας απλής υποδοχής, η ζωή τους μαζί ξεκινά. Σε ορισμένες περιπτώσεις το συμβόλαιο διαβάζεται μετά την περίοδο αρραβώνων και κατά τη διάρκεια της γαμήλιας τελετής.

Η τελετή ονόματι Pā-goshā

Ο όρος PA-Gosha, αναφέρεται σε μέρη ή αλλιώς δεξιώσεις τις οποίες ο πατέρας και η μητέρα και κάποιοι τους συγγενείς διοργανώνουν μετά την υπογραφή της σύμβασης, καλώντας το ζευγάρι στο σπίτι τους, έτσι ώστε να συνηθίσουν να παρακολουθούν και να συμμετέχουν σε ανάλογες οικογενειακές συγκεντρώσεις. Τα δώρα συνήθως δίνονται στο ζευγάρι σε αυτές τις δεξιώσεις. Ωστόσο, αυτά λαμβάνουν χώρα μεταξύ των στενών συγγενών ακόμη και μετά το γάμο.

Η προετοιμασία του σετ του γάμου

Το “Jahizie” ή αλλιώς “jahāz” είναι το σετ (κιτ) το οποίο αποτελείται από τα αξεσουάρ επίπλωσης και μερικά είδη οικιακής χρήσης τα οποία είναι απαραίτητα για τη ζωή δύο ή τριών ατόμων, αντικείμενα που φέρνει η νύφη στο νέο κοινό σπίτι κατά τη διάρκεια του γάμου. Συνήθως στα χρόνια που το κορίτσι της οικογένειας βρίσκεται σε φάση ανάπτυξης και πρόκειται να φτάσει στην ηλικία του γάμου, η οικογένειά της ετοιμάζεται να αγοράσει πολλά είδη, αλλά με την πάροδο των ετών και με την καθημερινή τεχνολογική πρόοδο των οικιακών αξεσουάρ. Σήμερα η αγορά τους αναβάλλεται πριν από την τελετή του γάμου. Πριν φέρει κανείς το κιτ στο σπίτι της νύφης και του γαμπρού, οι γυναίκες που ανήκουν στον κύκλο των απομακρυσμένων συγγενών μαζεύουν και διοργανώνουν μικρά πάρτι, όπου το κιτ, τα φορέματα και τα κοσμήματα της νύφης εμφανίζονται στους καλεσμένους και κάθε επισκέπτης φέρνει ένα δώρο. Τέλος, το κιτ μεταφέρεται στο σπίτι του ζευγαριού την κατάλληλη στιγμή και με συγκεκριμένες τελετές, μια τελετή που εξακολουθεί να υπάρχει σε ορισμένες πόλεις του Ιράν και η οποία είναι πολύ όμορφη και έχει θρησκευτική πτυχή.

Η αγορά των αξεσουάρ γάμου

Πριν από τη γιορτή της γαμήλιας τελετής, οι σύζυγοι, συνοδευόμενοι από μια σειρά γυναικών από τον κύκλο στενών συγγενών, πηγαίνουν στο παζάρι για να αγοράσουν τα αξεσουάρ για το γάμο όπως για παράδειγμα: το δαχτυλίδι, το νυφικό, το μακιγιάζ, το καθρέφτης, κηροπήγιο, κοστούμι για τον γαμπρό, κλπ. Τα αντικείμενα για τη γυναίκα αγοράζονται από τον σύζυγό της και αυτά για αυτόν αγοράζονται από αυτήν. Με την ευκαιρία αυτή, ο γαμπρός, που προσφέρει γεύμα και συχνά αγοράζει δώρα για τους συντρόφους του, τους ευχαριστεί. Αυτά τα δώρα ονομάζονται “sar kharidi”. Το τελετουργικό των αγορών σήμερα γίνεται λιγότερο συχνά σε ένα γκρουπ και τελειώνει σε μια μέρα.