Ο Μπαχράμ Μπεϊζαί είναι Ιρανός ερευνητής, συγγραφέας και σκηνοθέτης. Γεννήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου 1938, στην Τεχεράνη. Ο πατέρας του ήταν ποιητής από το Αράν, μια πόλη του Ισφαχάν. Ο Μπαχράμ Μπεϊζαί συνήθιζε να τρέχει φεύγοντας από το σχολείο του, στο οποίο πήγαινε από το 1955 έως το 1958, για να πάει στον κινηματογράφο.
Είχε πολλές ανεπιτυχείς προσπάθειες να αποκτήσει κάμερα. Στα τελευταία του χρόνια στο γυμνάσιο έγραψε δύο θεατρικά έργα χρησιμοποιώντας ιστορική γλώσσα. Τελειώνοντας το γυμνάσιο, έγινε δεκτός στη Σχολή Φιλολογίας του Πανεπιστημίου της Τεχεράνης. Συνέχισε το ενδιαφέρον του για τον κινηματογράφο του Ιράν με περισσότερο πάθος από πριν. Άφησε την εκπαίδευση και το πανεπιστήμιο για ένα χρόνο και άρχισε να μελετά και να ερευνά την ιρανική λογοτεχνία, το “Σαχναμέ” ή “Βιβλίο των Βασιλέων” του Φερντοσί, τον πολιτισμό της προ-ισλαμικής εποχής, τους μύθους και την εθνογραφία. Δημοσίευσε κείμενα για τον κινηματογράφο στο περιοδικό “Ελμ Βα Ζεντεγκί” ήδη από το 1961. Από τότε άρχισε να γράφει και σοβαρά έργα. Έγραψε το “Αρουσαχά” (οι κούκλες) και το “Γκορουμπ-έ Νταργιαγιέ Γκαρίμπ” το 1962 και το “Γκεσεγιέ Μαχέ Πενχάν” το 1963. Δημοσίευσε και τα τρία θεατρικά έργα σαν ένα βιβλίο με το όνομα “Τρία κουκλοθέατρα”.
Το 1962 άρχισε να γράφει δράματα και να κάνει έρευνα στον τομέα του θεάτρου. Είναι ένας πολύ παραγωγικός συγγραφέας και καλλιτέχνης. Τα λογοτεχνικά του έργα περιλαμβάνουν θεατρικά έργα, σενάρια και “Μπαρχανί”. Το “Μπαρχανί” είναι ένα είδος όχι πολύ συνηθισμένης δραματικής λογοτεχνίας, στην οποία βασικά δεν είναι ο χαρακτήρας που μιλάει τους διαλόγους, αλλά ο αφηγητής αφηγείται πάντα την ιστορία με δυνατή φωνή.
Τα περισσότερα έργα του δεν έχουν δημιουργηθεί ως ταινίες ή θεατρικά έργα, αλλά έχουν εκδοθεί ως βιβλία. Ανάμεσά τους είναι οι “Παχλεβάν Ακμπάρ Μιμιράντ” (Akbar the Champion Dies), “Χαστομίν Σαφαρ-έ Σαντμάντ” (Sinbad’s Eighth Journey), “Ντονγιαγιέ Ματμπουατι-έ Αγαγιέ Ασραρί Νταρ Χοζουρ-έ Μπαντ”, “Γκομσοντεγκάν” (Οι χαμένοι) και πολλά άλλα.
Στα έργα του Μπαχράμ Μπεϊζαί χρησιμοποίησε ένα ποικίλο φάσμα θεμάτων, καθώς ποτέ δεν περιόρισε το θέμα τους. Αλλά ο εθνικισμός, τα κοινωνικά ζητήματα και τα προβλήματα των γυναικών ήταν τα θέματα που μπορούν να φανούν περισσότερο από τα άλλα. Σε συνεργασία με άλλους εννέα συγγραφείς, ο Μπαχράμ Μπεϊζαί ίδρυσε τη Λέσχη Συγγραφέων του Ιράν το 1968, και προσκλήθηκε από τη Σχολή Καλών Τεχνών να διδάξει ως δάσκαλος το 1969. Έγινε καθηγητής πλήρους απασχόλησης αυτής της σχολής το 1973 στο τμήμα παραστατικών τεχνών και απολύθηκε από αυτή τη θέση το 1981. Το δεύτερο εξάμηνο του 2010 μετακόμισε στις ΗΠΑ με την οικογένειά του και άρχισε να διδάσκει και να ερευνά στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ στην Καλιφόρνια. Μερικές από τις τελευταίες του ταινίες είναι οι “Βαγκτί Χαμέ Χαμπίμ” (Όταν όλοι κοιμόμαστε), “Γκαλι-έ Σοχανγκού” (Το Χαλί που μιλάει) και “Σαγκ Κοσί (Dog Killing).
