Ναός της Αναχίτα

Το κτίριο που είναι γνωστό ως Ναός της Αναχίτα είναι το δεύτερο υπέροχο πέτρινο κτίριο στο Ιράν μετά την Περσέπολη και έχει κτιστεί σε φυσικό λόφο με τη μέθοδο κατασκευής εξέδρας. Στις αρχαίες περσικές τελετουργίες, η Αναχίτα ήταν η θεά των υδάτων, ο φύλακας άγγελος των πηγών και της βροχής καθώς επίσης και σύμβολο γονιμότητας, ευημερίας, αγάπης και φιλίας.

Η ιστορία της οικοδόμησης του ναού της Αναχίτα έχει αποδοθεί σε τρεις ιστορικές περιόδους: Αχαιμενιδική, Παρθική και Σασσανιδική. Άλλοι θεωρούν ότι το κτίριο είναι ένα ημιτελές παλάτι του βασιλιά Χοσρόη Β’ στην ύστερη περίοδο των Σασσανιδών. Η κάτοψη αυτού του κτιρίου είναι τετράγωνη και κάθε πλευρά είναι μια πλάκα από πέτρινα μπάζα και γύψο, και οι εξωτερικές τους όψεις είναι φτιαγμένες από μεγάλες λαξευμένες πέτρες, με τη μορφή ξηρών πτυχών (ξερολιθιά, κατασκευαστικά υλικά τοποθετημένα πάνω ή δίπλα στο άλλο σε τακτική βάση χωρίς τη χρήση κονιάματος).

Η είσοδος του κτιρίου είναι χτισμένη με διπλή σκάλα στο νότιο τμήμα και μια μονόδρομη σκάλα βρίσκεται στο βορειοανατολικό τμήμα της πρόσβασης στο σημείο αυτό. Γενικά, ο χώρος γύρω από τον ναό αποτελείται από παράλληλες σειρές κιόνων και το εσωτερικό του ναού, που είναι ένας ανοιχτός και μεγάλος χώρος, περιβάλλεται από πέτρινους κίονες. Η αναλογία του ύψους των κιόνων αυτού του κτιρίου προς τη διάμετρό τους είναι τρία προς ένα και αυτός είναι ο λόγος που ο Ναός της Αναχίτα ξεχωρίζει ανάμεσα σε όλους τους ναούς του κόσμου. Τα πέτρινα κανάλια έχουν ρυθμίσει το νερό του ποταμού και το κατευθύνουν θαυμάσια στη στέρνα στο μέσο του ναού, και αυτός ο τύπος διαίρεσης και ροής νερού μέσα στο ναό θεωρείται ένα από τα θαύματα της μηχανικής εκείνης της εποχής.