Οικία Κολμπαντί (Μουσείο Ιστορίας Σαρί)

Η Οικία Κολμπαντί και σημερινό Μουσείο Ιστορίας Σαρί, το οποίο αποτελείται από τρία κτίρια, το Αρχοντικό Μανουτσέχρ Χαν Κολμπαντί, την Οικία Ναζαρί και το Λουτρό Βαζιρί, βρίσκεται στην οδό Ελχεμπάλ, στη γειτονιά Αμπ Ανμπάρ Νο στην πόλη Σαρί της επαρχίας Μαζανταράν. Αυτό το μουσείο ιδρύθηκε το 2007 με αφορμή την 30ή επέτειο από τη νίκη της Ισλαμικής Επανάστασης με τρία ανεξάρτητα τμήματα αρχαιολογίας, ανθρωπολογίας και χειροτεχνίας.

Το αρχοντικό Καλμπαντί, το οποίο είναι το κεντρικό κτίριο αυτού του μουσείου, χρονολογείται από την ύστερη περίοδο της Δυναστείας των Κατζάρων και καταχωρήθηκε ως ένα από τα εθνικά μνημεία του Ιράν το έτος 1998. Αυτό το όμορφο αρχοντικό χτίστηκε με εντολή του Σαρντάρ Τζαλίλ, ενός από τους διοικητές του στρατού της εποχής, και ήταν γνωστό ως Αμιρίγια από τον μεγαλύτερο γιο του, Αμίρ Νουσράτ Σοκόχ Νιζάμ. Ο Αμίρ Νουσράτ πέθανε σε νεαρή ηλικία και ο Σαρντάρ έδωσε το κτίριο στον γιο του Μανουτσέχρ Χαν.

Ο Μανουτσέχρ Χαν Κολμπαντί, ο οποίος αργότερα έγινε ένας από τους ιδιοκτήτες της περιοχής και κάποτε ήταν εκπρόσωπος του λαού του Σαρί στην Εθνοσυνέλευση, πέθανε το 1983 και το κτίριο αυτό παραδόθηκε στον Οργανισμό Πολιτιστικής Κληρονομιάς το 1991.

Σε ότι αφορά την αρχιτεκτονική που διέπει το κτίριο, μπορεί να ειπωθεί ότι αυτό το σπίτι είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα της γηγενούς εξωστρεφούς αρχιτεκτονικής του εύκρατου και υγρού κλίματος της περιοχής της Κασπίας Θάλασσας στα τέλη της εποχής των Κατζάρων, στο οποίο οι φεουδαρχικές επιρροές της άρχουσας τάξης της εποχής είναι απολύτως εμφανείς.

Το αρχοντικό Κολμπαντί με αρχιτεκτονικό στυλ εμπνευσμένο από την αρχιτεκτονική των Κατζάρων έχει δύο εσωτερικά και εξωτερικά μέρη, το κύριο κτίριο των οποίων είναι χτισμένο στο εσωτερικό μέρος. Το κτίριο αυτό έχει ορθογώνιο σχήμα και είναι χτισμένο ανατολικά-δυτικά σε δύο ορόφους και έναν υπόγειο χώρο.

Κάθε όροφος αυτού του αρχοντικού έχει μια θέση για τον βασιλιά και υπάρχουν δωμάτια και στις δύο πλευρές του. Τα υλικά κατασκευής αυτού του κτιρίου περιλαμβάνουν ξύλο, τούβλα, κεραμίδια και η στέγη του είναι δίρριχτη και καλυμμένη με πηλό. Με το πέρασμα του χρόνου, η κουζίνα και τμήματα της οικιστικής μονάδας έχουν καταστραφεί και πλέον τα νεόδμητα κτίρια γραφείων την έχουν αντικαταστήσει. Ο ευρύτερος χώρος του μπάνιου του κτιρίου αποτελείται από δύο μέρη, το λουτρό και το θερμοκήπιο.

Στο τμήμα του θερμοκηπίου υπάρχουν δεξαμενές ζεστού και κρύου νερού. Τα χαρακτηριστικά των αρχιτεκτονικών χώρων αυτού του αρχοντικού, όπως δωμάτια, κελιά, μπάνιο, στάβλος, αυλή, καθώς και η τέχνη που χρησιμοποιείται στα παράθυρα και η διακόσμησή τους με χρωματιστά τζάμια είναι μοναδικά στο είδος τους.

Αυτό το μουσείο περιλαμβάνει διάφορα τμήματα όπως η γκαλερί ξυλουργικής, η γκαλερί κλωστοϋφαντουργίας, η γκαλερί κεραμικής και το τμήμα αρχαιολογίας. Στον πρώτο όροφο, στο πρώτο δωμάτιο, μπορείτε να δείτε ξύλινα έργα όπως πόρτες και παράθυρα, δικτυωτές και ψηφιδωτές πλάκες, καθώς και δείγματα τοπικής και παραδοσιακής τέχνης με λάκα Μαζανταράν. Στη δεύτερη αίθουσα υπάρχουν γυάλινα δοχεία, χάλκινα πιάτα, χαλιά και άλλα. Το τρίτο δωμάτιο είναι επίσης διαρρυθμισμένο και εκθέτει τοπικές ενδυμασίες, στολίδια και άλλα.

Στον δεύτερο όροφο και στην πρώτη αίθουσα προϊστορικών έργων, εκτίθενται κεραμικά από τους λόφους Μπεσάχρ, Χεσάρ Νταμγκάν και Ισμαήλ Αμπάντ αλλά και δείγματα από την Ούρμια, το Χαμεντάν και το Σεμνάν. Στο δεύτερο δωμάτιο, υπάρχουν μερικά δείγματα προϊστορικών ανθρώπινων κρανίων που ανακαλύφθηκαν στον λόφο Ντιμπάτζ Νταμγκάν. Η τρίτη αίθουσα περιέχει κεραμικά από την ιστορική και ισλαμική περίοδο που ανακαλύφθηκαν στις περιοχές Σαρί και Μπεσάχρ. Υπάρχει επίσης ένα χάλκινο πιάτο με την εικόνα μιας καμήλας με δύο καμπούρες σε αυτό το δωμάτιο, το οποίο είναι εξαιρετικό. Στην τέταρτη αίθουσα διακρίνονται γυάλινα δοχεία και χάλκινα μπολ της Σελτζουκικής περιόδου. Το πέμπτο δωμάτιο είναι το μέρος όπου εκτίθενται πολλές επιγραφές, πλακάκια, αγγεία, πήλινα τύμπανα από τον 8ο και 9ο αιώνα μ.Χ. και την εποχή των Σαφαβιδών στο Φαράχ Αμπάντ, στο Σαρί και σε άλλα μέρη του Ιράν. Στην έκτη αίθουσα υπάρχουν έργα που σχετίζονται με την περίοδο της δυναστείας των Κατζάρων και των Παχλαβί, όπως ένα ξίφος που βρέθηκε στο υπόγειο αυτού του μουσείου (κτίριο Μανουτσέχρ Χαν Κολμπαντί), ένα ραδιόφωνο, ένα τηλέφωνο, ένα ρόπτρο πόρτας, ένα ρολόι και ένα σετ από κλειδιά και κλειδαριές.

Τα τελευταία χρόνια, με στόχο την ποιοτική και ποσοτική βελτίωση, και λαμβάνοντας υπόψη τα εξαιρετικά αντικείμενα που ανακαλύφθηκαν στη διάρκεια αρχαιολογικών ανασκαφών στην ευρύτερη επαρχία Μαζανταράν, αποφασίστηκε η Οικία Κολμπαντί να μετατραπεί σε Μουσείο,  ένας χώρος έκθεσης διαφόρων έργων ανθρωπολογίας και χειροτεχνίας με έξι χιλιάδες χρόνια χειροτεχνίας μέχρι την εποχή Παχλαβί.