Η Παρβίν Ντολαταμπαντί, η ποιήτρια που έδινε σημασία στον άνθρωπο και η οποία ήταν επίσης γνωστή ως ποιήτρια των παιδιών, ήρθε στον κόσμο το 1924 στο Ισφαχάν.
Ήταν κόρη του Φαχρ Γκιτί και της Χεσαμοντίν Ντολαταμπαντί, δύο γνωστών κοινωνικών και πολιτιστικών μοντερνιστών κατά τη διάρκεια της ύστερης περιόδου της δυναστείας των Κατζάρων και της πρώιμης περιόδου της δυναστείας των Παχλαβί. Η μητέρα της ήταν διευθύντρια του σχολείου Ναμούς στο Ισφαχάν και ο πατέρας της ήταν ποιητής και επίσης διευθυντής της Γενικής Διεύθυνσης Κληροδοτημάτων και Φιλανθρωπίας και εκπρόσωπος του λαού του Ισφαχάν στη δέκατη τέταρτη και δέκατη όγδοη σύνοδο της Εθνοσυνέλευσης.
Αφού μετανάστευσε στην Τεχεράνη με την οικογένειά της, σπούδασε τα πρώτα χρόνια του γυμνασίου στο Σχολείο Νουρ και στο Σχολείο Σενταγκάτ και τα επόμενα χρόνια πέρασε στο Σχολείο Νουρμπάχς το οποίο ήταν αμερικανικό. Στα χρόνια του γυμνασίου άνθισε το ποιητικό της ταλέντο. Εισήλθε στη Σχολή Καλών Τεχνών στο Πανεπιστήμιο της Τεχεράνης για να σπουδάσει ζωγραφική και γλυπτική, αλλά εγκατέλειψε τις σπουδές της όταν επισκέφτηκε το ορφανοτροφείο και άρχισε να εργάζεται εκεί ως διευθύντρια αλλά χωρίς καμία αμοιβή. Εκείνη την εποχή, εξοικειώθηκε με τον κόσμο των παιδιών και όχι μόνο ασχολήθηκε με διαφορετικές πολιτιστικές και κοινωνικές δραστηριότητες όπως τα άλλα μέλη της οικογένειάς της, αλλά και συνέχισε την παράδοση της συγγραφής ποιημάτων στην οικογένειά της που είχε ως αποτέλεσμα τις ποιητικές συλλογές όπως “Σουράμπ”, “Ατάς και Αμπ” (φωτιά και νερό) και “Μεχρτάμπ”.
Ένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία στα έργα της είναι η αγάπη. Επιπλέον, θεωρείται μια από τις πρωτοπόρους της σύγχρονης περσικής ποίησης για παιδιά και εφήβους, το αποτέλεσμα των λογοτεχνικών προσπαθειών της οποίας παρουσιάζεται σε μια συλλογή με τίτλο «Στη βάρκα των σύννεφων».
Η Παρβίν Ντολαταμπαντί έχει περισσότερα από 50 έργα για παιδιά μεταξύ των οποίων θα μπορούσαμε να αναφέρουμε τα “Περσικά γράμματα σε μορφές ζώων”, “Cardboard House”, “Πως να καταλάβουμε το Παιδί Λουλούδι”, “Η Κόκκινη Κότα με τα κοντά πόδια”, “Λουλούδια της Αμυγδαλιάς”, “Θαμπελίνα” (του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν του οποίου η ίδια έκανε τη μετάφραση) και το “Ασημένιο Φεγγάρι”. Το ποιητικό της βιβλίο “Λουλούδια αμυγδαλιάς” κέρδισε το βραβείο της καλύτερης ποίησης από το Συμβούλιο Παιδικού Βιβλίου το 1987.
Είναι από αυτόν, είπε ο Ναρούν στον άνεμο/ Είσαι ζεστός/ Ήρθες να αγγίξεις το κορμί μου/ Αυτό το απαλό μετάξι/ Μαζί σου κάθε ανάσα της άνοιξης/ Φυσάει στο κορμί μου/ Ήρθες, καλώς ήρθες/ πιστεύω ότι γίνεται άνοιξη με εσύ/ Ο αέρας χόρευε γύρω από τη φτελιά/ Το κεφάλι γέμισε μπουμπούκια/ Ο κήπος γέλασε και φύσηξε λουλούδια/ Η φτελιά έδειξε την άνοιξη.
Έχει μια απλή, παιδική και βαθιά ματιά στη ζωή και στα φαινόμενα μέσα από τα ποιήματά της. Αντίθετα με τους άλλους ποιητές που έγραφαν απευθυνόμενοι σε παιδιά, δεν έδινε συμβουλές μέσα από την ποίησή της, αλλά καλούσε το κοινό να δει, πώς να δει και πώς να δει σαν παιδί.
Η Παρβίν Ντολαταμπαντί πέθανε μετά από σοβαρά προβλήματα με την καρδιά της στις 15 Απριλίου 2008.
