Τεπέ Χισάρ
Ο λόφος Χισάρ, που βρίσκεται στο νότιο άκρο της πόλης Νταμγκάν, εξερευνήθηκε για πρώτη φορά από τον Έριχ Σμιντ από το Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια το 1933. Ως αποτέλεσμα αυτών των ανασκαφών, κατέστη σαφές ότι αυτή η αρχαία τοποθεσία έχει τρεις κύριες πολιτιστικές περιόδους από την ύστερη νεολιθική ως το τέλος της εποχής του χαλκού.
Από τις ανασκαφές του Σμιντ στο Τεπέ Χισάρ, η περιοχή αυτή έχει αναφερθεί από τους αρχαιολόγους ως μία από τις βασικές περιοχές για τον εντοπισμό ταυτόχρονων πολιτισμών στο κεντρικό οροπέδιο του Ιράν.
Το 1976, μια αντιπροσωπεία αρχαιολόγων από το Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια, το Πανεπιστήμιο του Τορίνο στην Ιταλία και το Ιρανικό Αρχαιολογικό Κέντρο με επικεφαλής τους Ρόμπερτ Ντάισον και Μαυρίτσιο Τούτσι διεξήγαγαν ανασκαφές στην περιοχή του Τεπέ Χισάρ. Ο σκοπός αυτών των ανασκαφών ήταν η αναθεώρηση των υλικών που αποκτήθηκαν και η κατανομή σε πολιτιστικές περιόδους από τον Σμιντ. Ως αποτέλεσμα αυτών των ανασκαφών, κατέστη σαφές ότι την 4η και 3η χιλιετία π.Χ., το Τεπέ Χισάρ ήταν ένα από τα σημαντικότερα κέντρα παραγωγής για την κατασκευή όλων των ειδών εξαγωγικών αντικειμένων όπως πέτρινα και μεταλλικά αντικείμενα στο ιρανικό οροπέδιο.
Το 1994, στο Τεπέ Χισάρ πραγματοποιήθηκαν ανασκαφές για τρίτη φορά. Εκείνη τη χρονιά, η δεύτερη γραμμή του σιδηροδρόμου Τεχεράνης – Μασχάντ, που είχε δημιουργηθεί κατά την πρώτη περίοδο Παχλαβί, επρόκειτο να κατασκευαστεί στην καρδιά του λόφου του Χισάρ. Υπό την επίβλεψη του Εχσάν Γιαγκμαί, αυτές οι ανασκαφές έφεραν σημαντικά αποτελέσματα, όπως η ανακάλυψη κάποιων επιγραφών σε πηλό, στην παλιά βαβυλωνιακή σφηνοειδή γραφή που δεν έχει ακόμη αναγνωσθεί. Ανατρέχοντας περίπου στο 2200-2000 π.Χ., αυτές οι επιγραφές αποτελούν προφανή στοιχεία για την πολιτιστική ανταλλαγή μεταξύ των πολιτισμών της Μεσοποταμίας και του οροπεδίου του Ιράν, οι λεπτομέρειες της οποίας δεν είναι ακόμη σαφείς.
Σύμφωνα με τα ευρήματα και την απόλυτη μέτρηση ηλικίας με τη μέθοδο του άνθρακα-14, τα παλαιότερα στρώματα στο Τεπέ Χισάρ έχουν προσδιοριστεί ότι σχετίζονται με τα μέσα της πέμπτης χιλιετίας π.Χ. Προφανώς, ο οικισμός στην περιοχή αυτή συνέχισε να υφίσταται και να λειτουργεί αδιάκοπα μέχρι το 1700 π.Χ. και στη συνέχεια φαίνεται ότι εγκαταλείφθηκε και κανένας δεν εγκαταστάθηκε πια εκεί. Ωστόσο, ένα μεγάλο κτίριο διακοσμημένο με γραφικούς στόκους χτίστηκε κατά την περίοδο των Σασσανιδών, σε μια περιοχή που βρίσκεται σχεδόν 200 μέτρα μακριά από το Τεπέ Χισάρ. Το 2006, προκειμένου να διαπιστωθεί και να προσδιοριστεί η πραγματική έκταση αυτής της περιοχής, με την ανακάλυψη ενός νεκροταφείου της Εποχής του Σιδήρου (1500 ως 550 π.Χ.) στα δυτικά του λόφου Τεπέ Χισάρ, διαπιστώθηκε ότι η περιοχή αυτή, αντίθετα με ό,τι πιστεύαμε ως σήμερα, είχε επίσης κατοικηθεί από εθνοτικές ομάδες μετά την Εποχή του Χαλκού.
