Ο Μανουτσεχρί Νταμγκανί είναι ένας διάσημος Ιρανός ποιητής. Λίγα είναι γνωστά για την ημερομηνία γέννησής του. Οι μελετητές του υπολογίζουν κατά προσέγγιση ότι θα πρέπει να γεννήθηκε τα τελευταία χρόνια του τέταρτου αιώνα έτους Εγίρας (10ος αιώνας) ή τα πρώτα χρόνια του πέμπτου έτους Εγίρας (11ος αιώνας) στην πόλη Νταμγκάν της Επαρχίας Σεμνάν του Ιράν.
Έλαβε τον τίτλο του ποιητή από τον Γκαμπούς ιμπν Βουσμαγκίρ, ο οποίος ήταν ηγεμόνας του Ταμπαρεστάν (σημερινή επαρχία Μαζανταράν) και του Γκοργκάν την εποχή της κυριαρχίας του Μαχμούντ και του Μασούντ Γκαζνί το 1024 έως το 1044 μ.Χ., και ήταν υποτελής της αυλής τους. Πιθανότατα να έχει περάσει μερικά χρόνια της ζωής του στην αυλή αυτού του βασιλιά και γι’ αυτό επέλεξε το ψευδώνυμο Μανουτσεχρί. Ωστόσο, στο βιβλίο με τα ποιήματά του δεν αναφέρει πυθενά το όνομα του συγκεκριμένου βασιλιά. Αυτό που είναι γνωστό για τα παιδικά του χρόνια είναι ότι μεγάλωσε στην περιοχή του Νταμγκάν, σε υπέροχες πράσινες πεδιάδες, έζησε κάτω από τον λαμπερό ήλιο την ημέρα και ονειρεμένες νύχτες κάτω από το φως του φεγγαριού.
Ταξίδεψε στο Γκοργκάν και στο Ταμπαρεστάν όταν ήταν έφηβος και άρχισε να υπηρετεί τη δυναστεία των Ζιγιαρίντ. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι κατά την επίθεση του Μασούντ Γκαζνί το 1047 μ.Χ., ο βασιλιάς τον διέταξε να μετακομίσει στην αυλή του.
Δεδομένου ότι ο Μανουτσεχρί Νταμγκανί είχε μια σύντομη ζωή και την πέρασε μετακινούμενος από τόπο σε τόπο, δύσκολα μπορούμε να έχουμε μια καθαρή και σαφή εικόνα για τη ζωή του. Στη λογοτεχνία είναι γνωστός ως ο ποιητής της φύσης. Πάντα θεωρούσε τον Ουνσουρί[1] αφέντη του. Ήταν δεξιοτέχνης ποιητής και εξέφραζε τις σκέψεις του μέσω αυτών. Η μεγάλη γνώση των λέξεων και η γνώση της αραβικής λογοτεχνίας και των ποιημάτων του επέτρεψαν να ενσωματώσει ομαλά τις αραβικές λέξεις στα ποιήματα στην περσική γλώσσα. Χρησιμοποίησε επίσης λέξεις σχετικές με τη γλωσσολογία, την ιατρική, την αστρονομία και τη μουσική για τις οποίες γνωρίζει καλά.
Οι κόσμοι που απεικονίζονται μέσα από τα ποιήματά του είναι γεμάτοι στοιχεία όπως χρώματα, άρωμα, μουσική και μαγευτικές ομορφιές. Αυτοί οι μαγικοί κόσμοι είναι γεμάτοι με άρωμα μόσχου, ήχο από τα πουλιά που τραγουδούν και ευχάριστους ήχους Αβάζ της ιρανικής παραδοσιακής μουσικής.
Ο Μανουτσεχρί Νταμγκανί πέθανε το 1053 μ.Χ. όταν ήταν ακόμη πολύ νέος. Πίστευε ότι “Είτε καλός είτε κακός, ο Θεός σε κρίνει μόνο δίκαια”.
[1] Ο Αμπούλ Γκασέμ Χασάν Ουνσουρί Μπαλχί ήταν Πέρσης ποιητής του 10ου-11ου αιώνα. Ο Ουνσουρί λέγεται ότι γεννήθηκε στο Μπαλχ, που σήμερα βρίσκεται στο Αφγανιστάν, και τελικά έγινε ποιητής της βασιλικής αυλής του Μαχμούντ Γκαζνί και του δόθηκε ο τίτλος Μάλικ-ους Σου’άρα (Βασιλιάς των Ποιητών) υπό τον Σουλτάνο Μαχμούντ. της Γκάζνι. Το Ντιβάν του λέγεται ότι περιείχε 30.000 δίστιχα από τα οποία μόνο 2.500 σώζονται σήμερα. Περιλαμβάνει το ρομαντικό έπος Vāmiq u ‘Adhrā.
