Ο Τζαλάλ Αλ-ε-Αλντίν Σαντάτ Αλ-ε-Αχμάντ, γνωστός ως Τζαλάλ Αλ-έ Αχμάντ, γιος του Σαγίντ Αχαμάντ Χοσεϊνί Ταλεγκανί, γεννήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 1923, στην περιοχή Νασρ αλ-Ντιν στην Τεχεράνη. Όντας το 9ο παιδί της οικογένειας και ο δεύτερος γιος, ήρθε στον κόσμο μετά από 7 κορίτσια. Ήταν ξάδερφος του Αγιατολάχ Μαχμούντ Ταλεγκανί.
Αφού τελείωσε το δημοτικό, ο πατέρας του, Σαγίντ Αχμάντ Ταλεγκανί, δεν του επέτρεψε να συνεχίσει τις σπουδές του στο λύκειο επειδή ήθελε να δουλέψει στην αγορά. Ο Τζαλάλ είπε: «Το Νταρ ουλ-Φουνούν [Dar ul-Funun, Πολυτεχνικό Κολλέγιο. Πρόκειται για το παλαιότερο Ινστιτούτο τριτοβάθμιας εκπαίδευσης δυτικού τύπου στο Ιράν, που ιδρύθηκε από τον Βασιλικό Βεζίρη για τον Νασερεντίν Σαχ το 1851] είχε βραδινά μαθήματα, στα οποία εγγράφηκα χωρίς να το πω στον πατέρα μου. Δούλευα όλη την ημέρα, έφτιαχνα ρολόγια, ηλεκτρικές καλωδιώσεις, πουλούσα δέρματα και έκανα και άλλα πολλά και τα βράδια μελετούσα. Χάρη στα έσοδα που είχα από τη δουλειά, τελείωσα εκείνη τη χρονιά και μετά έκανα μερικές καλές επαφές. Ήμουν βοηθός ενός από τους κουνιάδους μου, του Τζαβάντ. Με αυτό ακριβώς τον τρόπο τελείωσα το Λύκειο».
Μετά το λύκειο, ταυτόχρονα με τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο πατέρας του τον έστειλε στον μεγαλύτερο αδερφό του, Σαγίντ Μουχαμμάντ Ταγκί στην πόλη Νατζάφ του Ιράκ για να σπουδάσει θεολογία. Έμεινε εκεί για λίγους μήνες και στη συνέχεια επέστρεψε στο Ιράν. Περιέγραψε το ταξίδι του στο Ιράκ ως εξής: «Ήταν το καλοκαίρι του 1943, στη μέση του πολέμου, με την παρουσία ξένων στρατευμάτων και την τρομακτική κυκλοφορία του U.K.C.C, και με την κυκλοφορία να απαγορεύεται στους δρόμους για όλους τους πολίτες ώστε να μπορούν να μεταφέρουν όπλα και πυρομαχικά από το Χοραμσάχρ στο Στάλινγκραντ. Εγώ ήθελα να πάω στη Βηρυτό, όπου ήταν το πιο απομακρυσμένο μέρος για μένα, για σπουδές, έπρεπε να πάω εκεί από τη Χοραμσάρ, τη Βασόρα, τη Νατζάφ, τη Βαγδάτη και ούτω καθεξής. Αλλά τελικά έμεινα στη Νατζάφ ως φιλοξενούμενος του αδελφού μου και μετά από τρεις μήνες, επέστρεψα από το Χανεγκείν και το Κερμανσάχ, απογοητευμένος και αναστατωμένος από τον αδελφό και τον πατέρα μου».
Αφού επέστρεψε, μπήκε στο πανεπιστήμιο και αποφοίτησε από τη φιλολογία το 1946. Δημοσιεύοντας το “Το Προσκύνημα” στο περιοδικό “Σοχάν”, μπήκε στον κόσμο της γραφής το 1945 και έγραψε μια συλλογή ιστοριών με τίτλο “Επισκέψεις”, την ίδια χρονιά. Άρχισε να εργάζεται στο Υπουργείο Πολιτισμού ως δάσκαλος το 1947 και ταυτόχρονα συνέχισε τις σπουδές του στη φιλολογία. Γνώρισε την Αιμίν Ντανεσβάρ, συγγραφέα και μεταφραστή όταν ταξίδευε από το Ισφαχάν στην Τεχεράνη με λεωφορείο και παντρεύτηκαν το 1950. Έχει αφήσει πίσω του πολλά συγγράμματα, όπως “Τα βάσανά μας”, “Από την πένα”, “Ο διευθυντής του σχολείου”, “Το σετάρ”, “Το παραμύθι των κυψελών” και μεταφράσεις όπως “Les Mains Sales” (Τα Βρώμικα Χέρια), “Return from the U.S.S.R.” (Επιστρέφοντας από τη Ρωσία), “Thirst and Hunger” (Δίψα και Πείνα), και πολλά ταξιδιωτικά και δοκίμια.
Ο συγγραφέας και μεταφραστής Τζαλάλ Αλ-έ Αχμάντ πέθανε στις 9 Σεπτεμβρίου 1969 σε ένα εξοχικό σπίτι στο Ασαλέμ της Επαρχίας Γκιλάν και θάφτηκε στο τέμενος Φιρουζαμπαντί στην πόλη Ρέι του Ιράν.
