ΓΚΟΡΓΚΑΝ

 

Το Γκοργκάν (πρώην Αστραμπάντ ή Ασταραμπάντ), είναι μία από τις πόλεις που βρίσκονται στο βόρειο τμήμα του Ιράν και βρίσκεται στα 13/3 μέτρα πάνω από τη στάθμη της θάλασσας. Το κλίμα χαρακτηρίζεται κυρίως εύκρατο και εν μέρει ζεστό και υγρό τους καλοκαιρινούς μήνες.

Το Γκοργκάν χαρακτηρίζεται από τρεις περιοχές οι οποίες βασίζονται στα φυσικά χαρακτηριστικά του και δεν είναι άλλες από τις πεδιάδες του, τους πρόποδες των βουνών του καθώς και τα ορεινά του μέρη στα οποία επικρατεί ορεινό κλίμα. Ωστόσο στις νότιες περιοχές του Γκοργκάν επικρατεί ύφυγρο κλίμα και όχι ορεινό. Η κλιματική πολυμορφία στην περιοχή αυτή περιλαμβάνει βουνά, δάση, λιβάδια, πεδιάδες, χωράφια ,αλυκές, θάλασσα, κόλπο, ποτάμια, λιμνοθάλασσα καθώς και αγροκτήματα.

Το Γκοργκάν αποτελείται από δύο μέρη που ονομάζονται “Mαρκάζι” και “Μπαχαράν”, δύο πόλεις και 5 αγροτικές περιοχές. Η επαρχία Mαρκάζι είναι μία από τις 31 επαρχίες του Ιράν και σε αυτήν βρίσκεται το χωριό Μπαχαράν.

Έχουν διατεθεί τέσσερα βιομηχανικά πάρκα που αποτελούν την κύρια βιομηχανία του Γκοργκάν. Η γεωργία είναι η κύρια οικονομική δραστηριότητα της πόλης αυτής. Επίσης, το Γκοργκάν είναι ένα σημαντικό κέντρο για τα ζωντανά, τα πουλερικά και τα ψάρια. Εκτός από την  ιστορική περιοχή αυτής της πόλης που είναι η τρίτη πολύτιμη ιστορική περιοχή με αρχιτεκτονικό στυλ μετά το Γιαζντ και το Ισφαχάν και της πιο γνωστής ιστορικής περιοχής στα βόρεια του Ιράν, η τέχνη του Γκοργκάν αποτελεί ένα από τα τουριστικά αξιοθέατα αυτής της πόλης μαζί με τα πολιτιστικά και φυσικά του αξιοθέατα.

Η πλειονότητα των ανθρώπων του Γκοργκάν είναι κάτοικοι της επαρχίας Fars και μιλάνε στη διάλεκτο Astarabadi (Γκοργκάν). Ο τρέχον πληθυσμός της πόλης έχει μια μεγάλη ποικιλία και είναι ένας συνδυασμός τοπικών εθνοτικών ομάδων όπως οι Fars, οι Τουρκομάνοι , οι Sadat, οι Baluch, οι Sistani, οι Deilami, οι Mazandaran, οι Sabzevar, οι Kashmar, οι Shahroudi και  οι Bastami. Οι άνθρωποι του Γκοργκάν είναι σιίτες μουσουλμάνοι.

 

 

ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ

 

TO MEΓΑΛΟ ΤΕΙΧΟΣ ΤΟΥ ΓΚΟΡΓΚΑΝ

Το Μεγάλο τείχος του Γκοργκάν το οποίο ονομάζεται επίσης  “κόκκινο τείχος” ή  “κόκκινο φίδι” είναι ένα από τα πιο προφανή ιρανικά αρχιτεκτονικά μνημεία, τα τρίτα κατά σειρά μακριά τείχη του κόσμου μετά τα μεγάλα τείχη της Κίνας και της Γερμανίας.

Αυτά τα τείχη σημειώνονται στα ιστορικά έγγραφα ως το φράγμα Eskandar, το φράγμα Anushirwan, το φράγμα Firouz και το Qezel Alan. Συνδέονται  με τα τέλη της Αυτοκρατορίας των Σασσανιδών όπου και είχαν κατασκευαστεί για να αποφευχθεί η εισβολή των εχθρών του Βορρά τόσο στις ορεινές περιοχές  όσο και στις πεδιάδες κατά τον 5ο και τον 6ο αιώνα μ.Χ.

Το Μεγάλο Τείχος είχε πολλές σχετικές δομές σε όλη τη διαδρομή του, όπως τάφρο, κλίβανους από οπτοπλινθοδομή , φράγμα, κανάλι καθοδήγησης του νερού και μια σειρά κάστρων (τα κάστρα συνδέονταν τόσο με τον τοίχο όσο και τα κάστρα των γειτονικών μικρών πόλεων καθώς και των μεγάλων πόλεων). Αποτέλεσε το μεγαλύτερο ιρανικό αρχιτεκτονικό, στρατιωτικό και αμυντικό μνημείο που μετά την καταστροφή του μόνο κάποια μικρά μέρη του έχουν καταφέρει να παραμείνουν όρθια μέχρι και σήμερα.

Αυτό ήταν ένα μοναδικό αμυντικό τείχος στον οποίο τα τοπικά υλικά είχαν παραχθεί στο παρελθόν από τα υλικά που παρείχε το διπλανό τείχος, κατασκευασμένο από Ιρανούς αρχιτέκτονες. Το χρώμα των περισσότερων τούβλων που χρησιμοποιούνται σε αυτό το τείχος τείνει να είναι κάτι ανάμεσα σε ένα ανοιχτό πορτοκαλοκίτρινο και κόκκινο. Το μεγάλο τείχος του Γκοργκάν είναι ένα από τα σημαντικότερα τουριστικά κέντρα του Ιράν βασισμένο στο πέρασμα από το Bandar Torkaman, AQ Qala, Gonbad-E Qabus και Kalaleh (Turkmen Sahra).

 

ΤΟ ΧΩΡΙΟ ZIARAT

Το Ziarat είναι ένα τουριστικό χωριό σε ύψος 1000 μέτρων πάνω από τη στάθμη της θάλασσας το οποίο είναι κτισμένο στην πλαγιά ενός βουνού και βρίσκεται στην κοιλάδα του ποταμού Khaserood ανάμεσα σε δύο ορεινές  δασικές πλαγιές.

Αυτό το χωριό με το τόσο ευχάριστο κλίμα, θεωρείται καλοκαιρινή περιοχή. Το κλίμα αυτής της περιοχής είναι δροσερό το καλοκαίρι και  κρύο το χειμώνα.

Το χωριό Ziarat με τουριστικά του αξιοθέατα όπως το Imamzadeh Abdullah (είναι νεκροταφείο και ένας από τους πολλούς ιερούς χώρους στο Ιράν), τα ιαματικά του λουτρά με τις θεραπευτικές τους ιδιότητες, τον καταρράκτη, τα παλιά χωριά, ψηλά και πλούσια σε βλάστηση βουνά και κλπ., έχει θεσπιστεί ως ένα από τα 10 χωριά με τις ιστορικές αξίες της Ασσυρίας (αρχαία χώρα στην κοιλάδα του Τίγρη η οποία έλαβε την ονομασία της από την αρχική πόλη-κράτος Ασσούρ, που έφερε το όνομα του ομώνυμου θεού).

Το ιστορικό πλαίσιο του χωριού Ziarat ανήκει στις περιόδους των δυναστειών Qajar (η δυναστεία των Κατζάρων είναι τουρκικής καταγωγής βασιλική δυναστεία που κυβέρνησε την περσική αυτοκρατορία από το 1794 έως το 1925) και Pahlavi. Όλα τα υπόλοιπα μνημεία στο χωριό Ziarat, όπως το Takht-e Khoshow, το Takht-E Dika, το Asfandyar Mahale κλπ., δίνουν δείγματα για την αρχαιότητα αυτού του χωριού καθώς και των γύρω περιοχών.

Το αστικό συμπιεσμένο πλαίσιο του χωριού είναι το κύριο χαρακτηριστικό του ,στο οποίο η αυλή του κάθε σπιτιού χρησιμοποιείται ως δρόμος μετακίνησης. Επίσης, το χρώμα των τοίχων των σπιτιών αλλά και η αρχαιότητα του χωριού αποτελούν εξίσου ένα άλλο τουριστικό αξιοθέατο. Ο μέσος χρόνος ζωής των ανθρώπων σε αυτό το χωριό λόγω της φυσικής ζωής που κάνουν και που καταναλώνουν το φαγητό που βρίσκεται στα δάση, είναι ένα ακόμα αξιοσημείωτο σημείο του χωριού.

Σήμερα, εξαιτίας της γρήγορης αστικής ανάπλασης, το χωριό Ziarat έχει επηρεαστεί αρνητικά, σε έναν αρκετά μέγαλο βαθμό. Η παλιά και ιστορική αρχιτεκτονική του χωριού έχει αμαυρωθεί από τα νέα κτήρια και τις πολυκατοικίες.

 

Ο ΤΕΜΕΝΟΣ Jameh ΤΟΥ ΓΚΟΡΓΚΑΝ

Η επαρχία Γκόλεσταν χαρακτηρίζεται από ένα φυσικό ανέγγιχτο και όμορφο περιβάλλον, όπως τα δάση του Γκόλεσταν, καθώς και από ιστορικές πόλεις όπως η Gonbad και η Γκοργκάν. Η Γκοργκάν η οποία είναι πρωτεύουσα της επαρχίας , είναι μια αρχαία πόλη. Οι ανασκαφές στο Torang Teppe δείχνουν ότι η πόλη χρονολογείται περίπου το 6.000 π.Χ. Επίσης, την αρχαιότητα της πόλης επιβεβαιώνει και η ανακάλυψη των ερειπίων του ‘ Μεγάλου Τείχους’  που συγκρίθηκαν από τους ερευνητές, με το Σινικό Τείχος της Κίνας.

Το τζαμί Jameh του Γκοργκάν ,βρίσκεται στην παλιά γειτονιά κοντά στην αγορά Nalabandan στη Pai Sarv – μία από τις κεντρικές και ιστορικές συνοικίες της πόλης.

Τα κτίρια στο Γκοργκάν, καταστρέφονται ταχύτερα από άλλες πόλεις και αυτό οφείλεται τόσο στο εύκρατο όσο και στο υγρό κλίμα. Έτσι, στις βόρειες επαρχίες συναντά κανείς λιγότερα μνημεία και κατασκευές από ό, τι στις άνυδρες περιοχές και τις περιοχές της ερήμου. Το τζαμί του Γκοργκάν δεν αποτελεί εξαίρεση. Η πρώτη του κατασκευή χρονολογείται από τη Δυναστεία των Σελτζούκων. Κάθε χρονιά που περνούσε φθειρόταν εξαιτίας του υγρού καιρού ώσπου τελικά μετά από κάποιους αιώνες καταστράφηκε ολοσχερώς. Παραμένει μόνο ένας μιναρές από την εποχή των Σελτζούκων και το υπόλοιπο τζαμί εάν κοιτάξουμε πίσω στο χρόνο μπορούμε να το χρονολογήσουμε κατά την Δυναστεία των Σαφαβίδων όταν κυριαρχούσε ο Kara Koyunlu ή κατά την Αυτοκρατορία των Τιμουριδών.

Αυτό το τζαμί είναι χτισμένο σε μια περιοχή μεγέθους δύο χιλιάδων και τετρακόσιων είκοσι τετραγωνικών μέτρων. Πριν από πολλά χρόνια, υπήρχε ένα νεκροταφείο γύρω από αυτό το τζαμί που έγινε μέρος της πόλης λόγω της ανάπτυξης της αστικοποίησης. Το τζαμί του Jame του Γκοργκάν είναι ένα τζαμί σχεδιασμένο σε 2 ιβάν (Το Ιβάν είναι όρος στην ισλαμική αρχιτεκτονική ο οποίος αναφέρεται σε μια ορθογώνια αίθουσα ή χώρο όπου η μία πλευρά είναι εντελώς ανοικτή και πλαισιώνεται από ένα θόλο) και διαθέτει μια αυλή με έκταση επτακόσιων πενήντα τετραγωνικών μέτρων και τέσσερις αίθουσες προσευχής σε σχήμα L που έχουν πέντε πόρτες που ανοίγουν προς την αυλή. Όταν υπάρχει μεγάλος αριθμός προσκυνητών και παρευρισκόμενων , τρεις μεγάλες πόρτες ανοίγουν από το Shabistan που είναι η αίθουσα συνεδρίων στο ισόγειο του τζαμιού (συνήθως αυτό είναι μια βιβλιοθήκη), για να γίνει η τελετή ευκολότερη.

Ένα από τα ιβάν, το δυτικό, χρησιμοποιείται περισσότερο, ίσως λόγω του καλού φωτός του. Πραγματοποιούνται επίσης γιορτές στο δυτικό ιβάν όπως το semi-sha’ban , επιπλέον, υπάρχει ένα μινμπάρ (είναι μια υπερυψωμένη πλατφόρμα μέσα στο ισλαμικό τέμενος όπου ο Ιμάμης ανεβαίνει για να κάνει θρησκευτικό κήρυγμα στην προσευχή της Παρασκευής. Η λέξη προέρχεται από αραβική ρίζα ν-μπ-ρ η οποία σημαίνει ‘ανεβάζω, ανυψώνω’), ακόμη υπάρχει σε αυτό το ιβάν η διπλή πόρτα και ο σκελετός της που διατηρείται εδώ και χρόνια και ο πέτρινος μηχανισμός διεύθυνσης. Ακόμη, εκεί γίνεται και  η διαδικασία των δωρεών, και τέλος στο ιβάν αυτό υπάρχουν διακοσμητικά σιδήρου. Μεταξύ των δεκαεννέα πέτρινων επιγραφών στον εσωτερικό τοίχο του δυτικού Ιβάν, η παλαιότερη από αυτές χρονολογείται κατά την εποχή του Kara Koyunlu, όταν ο Jahan Shah Ibn Yusuf ήταν στη βασιλεία (ο ηγέτης της δυναστείας των τούρκων του Kara Koyunlu Oghuz στο Αζερμπαϊτζάν και το Arran που ήταν βασιλιάς την περίοδο 1438 – 1467).

Το τζαμί έχει έναν χαμηλό μιναρέ, ο οποίος είναι ένα από τα παλαιότερα τμήματα του τζαμιού και χρονολογείται από την περίοδο της δυναστείας των Σελτζούκων. Αυτός ο κυλινδρικός μιναρές έχει αποτυπωμένη την γραφή Kufic  και διακοσμήσεις στο στυλ της πλινθοδομής που ανήκουν στην εποχή της δυναστείας των Σελτζούκων, με μια κεκλιμένη οροφή στο τέλος και μια ξύλινη δομή που φανερώνουν πως το τζαμί είναι παλιό. Ένα άλλο αρχαίο μέρος του τζαμιού είναι ένα όμορφο ξύλινο μινμπάρ που είναι σκαλισμένο με λουλούδια και χρησιμοποιείται από τον Προφήτη του χαντίθ  ( το χαντίθ στο Ισλάμ αναφέρεται στο αρχείο των λέξεων, των ενεργειών και στη σιωπηρή έγκριση του προφήτη Μωάμεθ), το οποίο μινμπάρ χρονολογείται από την δυναστεία των Tιμουριδών. Επισκευάστηκε δύο φορές, μία κατά τη  δυναστεία Safavid και μία κατά τη δυναστεία Afsharid. Ένα άλλο  αρχαίο κομμάτι είναι και η πόρτα με το πλαίσιο της (όπως έχει  αναφερθεί και παραπάνω) που ανήκει στην δυναστεία των Τιμουριδών και βρίσκεται στο δυτικό ιβάν.

Δεν είναι σαφές το ποιος και πότε έχει κατασκεύασει αυτό το μνημείο. Ο Sahmi Gorgani έγραψε στο βιβλίο του την ιστορία του Γκοργκάν, όπου ο Mohammad Ibn Khaled Hanzali Razi  φαίνεται να ήταν ο αρχιτέκτονας του μνημείου αυτού. Στην AZ Astara Ta Astar Abad (από την Astara προς την Astar Abad), ο Dr. Sotoudeh δήλωσε ότι ήταν η Gawhar Shad αυτή που είχε παραγγείλει να οικοδομηθεί αυτό το μνημείο (σύζυγος του Shah Rukh που ήταν ο αυτοκράτορας της δυναστείας των Τιμουριδών του Herat). Ο Moqadasi πίστευε ότι αυτό το μνημείο ανήκει στον Umavid και στον I’timād al-salṭanah, στο Mer’at Al-Boldan (ο καθρέφτης των πόλεων) που απέδωσαν αυτό το τζαμί στο Sunnis.

Στη δομή αυτού του μνημείου, οι ξύλινες δοκοί χρησιμοποιούνται για την ενίσχυση του, οι οποίες προέρχονται, από βελανιδιές και ίταμο. Είναι πολύ ανθεκτικές στον υγρό καιρό και είναι εγχώριες, αλλά σχεδόν εξαφανίστηκαν λόγω της  μεγάλης συγκομιδής η οποία δύσκολα αμφισβητείται ότι πραγματοποιήθηκε. Το τζαμί επισκευάστηκε πολλές φορές κατά τις δυναστείες των Σελτζούκων, των Τιμουριδών, των Safavid καθώς και των Afsharid επειδή καταστράφηκε πολλές φορές για ποικίλους λόγους , όπως από σεισμό το 1225 , από πυρκαγιά ή πολλές φορές και από την υψηλή υγρασία. Το κτίριο αυτό έχει εγγραφεί στον ιρανικό κατάλογο εθνικής κληρονομιάς από το 1311.

 

TO ΠΑΛΑΤΙ ΜΟΥΣΕΙΟ ΣΤΟ ΓΚΟΡΓΚΑΝ

Το παλάτι μουσείο του Γκοργκάν είναι ένα από τα πολιτιστικά κέντρα της πόλης, η οποία είναι η πρωτεύουσα της επαρχίας Golestan, το οποίο αφηγείται την ιστορία και τον πολιτισμό αυτής της αρχαίας περιοχής. Αυτό το μουσείο παλάτι ιδρύθηκε μέσα στην περιοχή του πάρκου της πόλης (η προηγούμενη βιβλιοθήκη) που βρίσκεται στο κέντρο του Γκοργκάν, ως ένα από τα 12 παλάτια της οικογένειας Pahlavi στο Ιράν καθώς και ως κατοικία αυτής της οικογένειας στο βόρειο τμήμα του Ιράν. Η κατοικία αυτή βρίσκεται σε μια γειτονιά όπου είναι συγκεντρωμένα διοικητικά κτήρια της κοινότητας όπως, το Γραφείο Πολιτικής Εγγραφής, το σχολείο Iranshahr και το ταχυδρομείο. Το Ειδικό Παλάτι του Γκοργκάν εκτιμάται περίπου γύρω στο 1336,σύμφωνα με τον Mahdi Mirdanesh, έναν από τους κύριους αρχαιολογικούς εμπειρογνώμονες της εποχής. Το παλάτι καταγράφηκε στον κατάλογο των εθνικών μνημείων του Ιράν με τον αριθμό εγγραφής 1538, υπό την επίβλεψη του Κέντρου Μελέτης και τον συντονισμό του Ανώτατου Συμβουλίου Τεχνών και Πολιτισμού.

Το 1317 κατασκευάστηκε το Μουσείο Παλάτι του Γκοργκάν  σε περιοχή 250 τετραγωνικών μέτρων. Ήταν ένα διώροφο κτίριο με αμφικλινή στέγη που πρόβαλε τα αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά της δυναστείας Pahlavi τα οποία είναι ολοφάνερα εμπνευσμένα από την ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική. Το κτίριο κατασκευάστηκε στην περίοδο  της δυναστείας Pahlavi Ι, κατά την ίδρυση ενός οικοδομήματος των Safavid , παρόμοιο με το παλάτι Mian Poshteh  στο Bandar Anzali και μεταφέρθηκε στο Μουσείο παλάτι του Γκοργκάν το 1388, μετά από κάποιες εργασίες αποκατάστασης.

Είναι το πρώτο μουσείο του Βορρά καθώς και το τέταρτο ειδικό Μουσείο Αρχαιολογίας στο Ιράν. Το μουσείο αυτό περιλαμβάνει ισόγειο και κάποια άνω μέρη. Οι κύριοι τομείς που τοποθετούνται στο ισόγειο, είναι αφιερωμένοι στην παρουσίαση των διασημοτήτων με τη βοήθεια 30 στάτους των διάσημων χαρακτήρων της επαρχίας όπως οι επιστήμονες της επαρχίας του Golestan από τον 3ο αιώνα έως την περίοδο Pahlavi. Επιπλέον, υπάρχουν κατά προσέγγιση 100 αντικείμενα που ανήκουν στην περίοδο Pahlavi καθώς και η κατοικία της οικογένειας Pahlavi η οποία παρουσιάζεται εδώ. Το μουσείο περιλαμβάνει επίσης, χώρο για προσωρινές εκθέσεις που αγκαλιάζουν διαφορετικά ιστορικά και καλλιτεχνικά θέματα. Στην αυλή του μουσείου, υπάρχουν αρκετές ταφόπλακες που σχετίζονται με ένα χρονικό διάστημα μεταξύ του 8ου έως και του 14ου αιώνα π.Χ .Ορισμένες νέες αρχαιολογικές πτυχές της αρχαίας περιοχής του Γκοργκάν οι οποίες ανήκουν σε μία περίοδο πριν από 5000 χρόνια μέχρι την εμφάνιση της περιόδου του Qajar, βρίσκονται  στην αίθουσα αρχαιολογίας. Συνολικά, το μουσείο περιλαμβάνει 152 ιστορικά και πολιτιστικά αντικείμενα.

 

ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ LATIFI,TO MOΥΣΕΙΟ ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΑΣ ΣΤΟ GOLESTAN

Το Γκοργκάν είναι ευρέως γνωστό για τον ωραίο του καιρό ,την πλούσια φύση του, τα πυκνά δάση και τους καταρράκτες του. Παρ’ όλα αυτά δεν θα έπρεπε να εξαιρείται και η ίδια η πόλη, ειδικά οι αρχαίες αρχιτεκτονικές της. Το Γκοργκάν και οι περιοχές του είναι γεμάτα από ιστορικά, μαγευτικά κτίρια και σπίτια. Μερικά από αυτά έχουν επισκευαστεί με εξαίρετο τρόπο τα τελευταία χρόνια. Ένα από αυτά τα κτήρια είναι και το σπίτι το οποίο φέρει την ονομασία Latifi. Σήμερα , αποτελεί  μουσείο χειροτεχνίας στο Γκοργκάν και πολλοί τουρίστες το επισκέπτονται καθημερινά.

Το σπίτι του Amir Latif βρίσκεται σε μια παλιά και παραδοσιακή περιοχή του Γκοργκάν, στην οδό Imam Khomeini, Laleh 11. Έχει το πλεονέκτημα ότι βρίσκεται πολύ κοντά στους υπόλοιπους ιστορικούς χώρους της πόλης όπως για παράδειγμα το Παζάρι Nalbandan , το τζαμί  Jame του Γκοργκάν, το σχολείο Taghavi και το δασικό πάρκο Naharkhoran, δίνοντας έτσι την δυνατότητα στους επισκέπτες, να απολαύσουν συγχρόνως την αρχιτεκτονική της πόλης, το παζάρι και τη φύση σε ένα ταξίδι .

Το Σπίτι Latifi ήταν κάποτε η κατοικία του Mehdi Khan Saed Lashkar, γνωστός και ως Medi Khan Malek. Ήταν ο τελευταίος ηγέτης του Γκοργκάν κατά τη διάρκεια της δυναστείας Qajar. Αυτό το διώροφο σπίτι καλύπτει μια περιοχή περίπου χιλίων κυβικών μέτρων. Η ξύλινη πόρτα εισόδου οδηγεί σε ένα στενό διάδρομο, και στη συνέχεια, σε μια αυλή με πισίνα νερού και έναν μικρό κήπο, όλα στη μορφή ορθογωνίου. Υπάρχουν κτίρια με ξύλινα παράθυρα και πολύχρωμα γυαλιά σε τρεις πλευρές της αυλής. Το κύριο αρχοντικό βρίσκεται στη βόρεια πλευρά. Αυτό το σπίτι έχει μια κρύπτη και ένα Howz Khaneh και έχουν τοποθετηθεί σε αυτό windcatchers (είναι ένα παραδοσιακό αρχιτεκτονικό στοιχείο που χρησιμοποιείται για τη δημιουργία φυσικού αερισμού και παθητικής ψύξης σε κτίρια). Η κρύπτη βρίσκεται στο υπόγειο του αρχοντικού και χρησιμοποιήθηκε  επιπλέον για την αποθήκευση τροφίμων.

Τα τρία δωμάτια του αρχοντικού χρησιμοποιήθηκαν από τα μέλη του σπιτιού, ενώ τα δωμάτια των πέντε θυρών χρησιμοποιήθηκαν για την υποδοχή των επισκεπτών. Ακόμα κάποιοι χώροι όπως η κουζίνα βρίσκονται σε αυτό το μέρος του σπιτιού. Δεδομένου ότι πρόκειται για ένα σπίτι το οποίο είναι και βόρειο και νότιο, όπως είναι φυσικό ,μερικά δωμάτια χρησιμοποιούνται το καλοκαίρι και μερικά το χειμώνα.

Το σπίτι του Latifi άνοιξε στο κοινό το 1389. Το δωμάτιο Korsi του σπιτιού είναι επιπλωμένο σαν ένα παραδοσιακό σπίτι στο Γκοργκάν, με κούκλες βιτρίνας πραγματικού μεγέθους και δείχνει στους επισκέπτες μια σχεδόν πραγματική γιορτή Yalda.

Υπάρχουν μερικοί θάλαμοι στον πρώτο όροφο που πωλούν προϊόντα χειροτεχνίας από διαφορετικές πόλεις του Golestan. Στον δεύτερο όροφο, παρουσιάζονται οι χειροτεχνίες από το Γκοργκάν και το Golestan, όπως η χαλκουργία , σιδηρουργία, η δημιουργία τσόχας και Jajims(κιλίμνια),  χαλιά, η περιστροφή του νήματος και η ύφανση ματ. Μερικές από αυτές τις χειροτεχνίες δεν υπάρχουν πλέον.

Το σπίτι του Latifi καταχωρήθηκε ως εθνική κληρονομιά το 1378.

 

ΤΑ ΔΑΣΗ ΝAHAR KHORAN ΤΟΥ ΓΚΟΡΓΚΑΝ

Όντας ένας τεράστιος δασικός κήπος, το Nahar Khoran βρίσκεται στο χωριό Nahar Khoran (Esterabad Dehestān), δέκα χιλιόμετρα από την περιοχή της υπαίθρου Ziarat στην κοιλάδα Khaaseh Rood. Είναι οκτώ χιλιόμετρα νότια της κομητείας του Γκοργκάν στην επαρχία Golestan.

Το Nahar Khoran το οποίο είναι εθνικό δάσος, αποτελεί μέρος των αρχαίων ανάμεικτων δασών Hyrcanian της Κασπίας, των οποίων ο σχηματισμός χρονολογείται την περίοδο Jurassic, περίπου εκατόν εβδομήντα εκατομμύρια χρόνια πριν. Αυτό το δάσος είναι ένα από τα τουριστικά αξιοθέατα στα βόρεια του Ιράν. Στο παρελθόν, οι προσκυνητές – ταξιδιώτες περνούσαν μέσα από αυτό το δάσος και απολάμβαναν το μεσημεριανό τους γεύμα (Nahar στο Farsi) στις πλαγιές των βουνών στα νότια του Γκοργκάν. Αυτός είναι και ο λόγος που αυτός ο τόπος ονομάζεται Nahar Khoran.

Το Nahar Khoran Hyracanian δάσος, γεμάτο από πλατύφυλλα δέντρα, οριοθετείται από την Κασπία Θάλασσα από τη Δημοκρατία του Αζερμπαϊτζάν έως το Γκοργκάν. Αυτά τα δάση καλύπτουν έκταση δύο εκατομμυρίων εκταρίων. Καθώς η γεωλογική δομή αυτού του δάσους έχει αρκετά στρώματα, το ύψος του κυμαίνεται από τετρακόσια έως εννιακόσια μέτρα πάνω από τη στάθμη της θάλασσας και ποικίλλει από τις πλαγιές και τις πεδιάδες. Αυτός ο δασικός κήπος καλύπτει τριακόσια εκτάρια στα οποία η κεντρική περιοχή είναι εκατόν εξήντα οκτώ εκτάρια.

Σε κάθε γωνιά του δάσους Nahar Khoran, υπάρχουν μεγάλες εκτάσεις γης, κοιλάδες, λεκάνες απορροής, ράχες και πηγές. Κελαρύζοντας στα υψίπεδα αυτού του δάσους, μία από τις γνωστές πηγές του είναι η Sefid Cheshmeh. Το δάσος Nahar Khoran έχει μόνο ένα ποτάμι το Ziarat, το οποίο είναι σαράντα χιλιόμετρα και αρδεύει από τη λεκάνη απορροής της Qarah Su.

Μέσα στο δάσος Nahar Khoran, υπάρχει ένας δρόμος της ζούγκλας που φτάνει σε μια μεγάλη θέα, την Baba Taher. Αυτή η θέα είναι ανοιχτή  προς τα βουνά και σε όλο το δάσος. Εκτός από την Baba Taher, υπάρχουν ακόμη πολλά μέρη στο δάσος του Nahar Khoran. Για παράδειγμα, υπάρχουν εστιατόρια, ξενώνες, πάρκα ψυχαγωγίας, μικρά μπαζάρς, μερικά ξενοδοχεία και βίλες  που βρίσκονται δίπλα στην πλατεία του Nahar Khoran. Τέλος μπορεί κανείς να δει και το Jangal-e Dast Kasht (δάσος φυτεμένομε το χέρι) το οποίο είναι ένας μικρός παράδεισος. Ακόμη , δασικές καλύβες εξαπλώνονται σε διαφορετικές περιοχές αυτής της γης.

Στο δάσος αυτό ζουν μερικά ζώα, όπως ο αγριόχοιρος, το τσακάλι, η νυχτερίδα, το ποντίκι, οι νυφίτσες, ο σκίουρος, ο αετός, το γεράκι,  το φοινικοτρύγονο, οι δρυοκολάπτες, οι σουσουράδες, η προυνέλλα, η πράσινη δασική σαύρα, το ψαρώνι, τα κοράκια, οι παρίδες, και οι σπιζίδες.

Η βλάστηση στο δάσος Nahar Khoran περιλαμβάνει διάφορα φυτά όπως την βελανιδιά, τον σφένδαμο, το περσικό σιδηρόξυλο, τον ευρωπαϊκό γαύρο, την φιλύρα,  το γλυκοκέρασο, την τραπεζωνιά, τους βάτους, την λαγομιλιά, την γερμανική μεσπιλέα, την πεύκη, την κοκκινομοσφιλιά, το κυπαρίσσι, την μανόλια, τον βούξο, το λιγούστρο, την κλαίουσα ιτιά, τον κισσό καθώς και το λευκάνθεμο.