Χαλιά Kermanshah
Για πολλούς χωρικούς και νομάδες του Kermanshah, οι οποίοι εξακολουθούν να είναι πολύ συνδεδεμένοι με τις ιστορικές και πολιτιστικές τους ρίζες, η κατασκευή χαλιών, Kilims και Jajims είναι πολύ σημαντική. Τα χαλιά του Kermanshah είναι συνήθως χοντρά χαλιά του χωριού και έχουν πολύ μακριές κλωστές. Ο κουρδικός λαός της Kermanshah έχει νομαδική προέλευση, επομένως, πάντα χρειάζονταν πολύ χρήσιμα υφαντά προϊόντα. Τα χαλιά του 18ου αιώνα με μοτίβα κήπων ή φυλλώματος είναι γνωστά και ως «Kurdi» και όταν πολλά ανατολικά χαλιά εισήχθησαν στα μέσα του 19ου αιώνα, τα χαλιά Kurdi αναγνωρίστηκαν ως τα πιο σημαντικά. Ακόμα, αξίζει να αναφερθεί πως, τα πιο διάσημα χαλιά του Kermanshah είναι τα υφαντά στην πόλη Sanghar. Συνήθως αυτά είναι υφαντά τα οποία είναι φτιαγμένα από το μαλλί που παράγεται αποκλειστικά στο Kermanshah. Λόγω της υψηλής ελαστικότητάς του και της φυσικής του μπούκλας, το μαλλί Kermanshah αποτελεί το καλύτερο υλικό για την ύφανση των περσικών χαλιών. Εκτός από διάφορα χαλιά που ονομάζονται τοπικά «Lakish», «Mianghali» και «Sarandaz», οι υφαντές του Sanghar, φτιάχνουν και άλλα πιο μικρά χαλιά σε διάφορα σχέδια.
Όσον αφορά το χρώμα και την αντοχή, αυτά τα χαλιά είναι πολύ μοναδικά. Μερικά από τα μοτίβα που χρησιμοποιούνται είναι το “Bazoobandi”, το “Mahiti”, το “Towgh” και το “Toranj” (που σημαίνει μενταγιόν). Όπως και πολλά άλλα χειροτεχνήματα, είναι κυρίως τα νεαρά κορίτσια και οι γυναίκες της Kermanshah που τα κατασκευάζουν, όπως και τα χαλιά αυτά εξίσου. Κάνουν τα σχέδια τόσο από το μυαλό τους όσο και από τη φαντασία τους, και πολλές φορές δε βασίζονται σε ένα συγκεκριμένο μόνο σχέδιο. Στο Kermanshah, η λέξη “Gol (λουλούδι)” αναφέρεται στο μοτίβο. Για παράδειγμα, το “Do Gol Akbar Abad” σημαίνει το μοτίβο του Akbar Abad και το “Do Gol Toranj” σημαίνει το μοτίβο του μενταγιόν.
Μερικοί φυσικοί πόροι χρωστικών αξίζει να αναφερθεί πως είναι οι εξής: ένα ειδικό είδος αγκαθιού που ονομάζεται «Varagh» και παράγει καφέ χρωστικές ουσίες, ο άνθος Ζαρδί (κίτρινο), τα φύλλα αμπέλου, το άχυρο, το δέρμα καρυδιάς και το δέρμα ροδιών από το Yazd. Σύμφωνα με την ιστορία και με βάση τα αντικείμενα φαίνεται, ότι οι υφαντές ενήργησαν με το ένστικτό τους όταν έκαναν τα σχέδια. Μερικές φορές εμπνεύστηκαν από το περιβάλλον τους και δημιούργησαν μοτίβα που απλώς συνδέονταν με τον τρόπο σκέψης, τις παραδόσεις και την κληρονομιά τους. Ονόματα όπως για παράδειγμα το “Pankehee (ανεμιστήρας), το Telefoni (τηλέφωνο), το Som e Gavi (πόδι αγελάδας), το Keshti Do Gol (μοτίβο πλοίου), το Haft Tiri (όπλο) αναφέρονται σε πολύ όμορφα και εντυπωσιακά χαλιά. Αυτή η προσέγγιση μπορεί επίσης να φανεί και απέναντι στις ιστορίες, όταν έχουν απεικονιστεί ιστορικές ιστορίες και τοπικοί θρύλοι.
