Κεραμική Καλπουργκάν
Σύμφωνα με τους ειδικούς, η κεραμική του Σιστάν και του Μπαλουχιστάν εντοπίζεται πριν από πολλές χιλιάδες χρόνια. Τρία χωριά το Καλπουργκάν, το Κουχμιτάγκ και το Χουλαχγκάν αποτελούν τα πιο σημαντικά κέντρα κεραμικής σε αυτήν την επαρχία. Ανάμεσά τους, το Καλπουργκάν είναι πιο διάσημο και πρωτότυπο σε σχέση με τα άλλα δυο και είναι γνωστό με τα ονόματα αυτής της περιοχής. Αυτό το χωριό βρίσκεται τριακόσια ενενήντα χιλιόμετρα μακριά από το Ζαχιντάν και τοποθετείται κοντά στη συνοριακή γραμμή μεταξύ του Ιράν και του Πακιστάν.
Οι κεραμικές αυτής της περιοχής μοιάζουν πολύ με τις ανακαλύψεις των αρχαιολογικών ανασκαφών που χρονολογούνται γύρω στην 3η χιλιετία π.Χ.
Το μοναδικό χαρακτηριστικό των κεραμικών σε αυτήν την περιοχή είναι, ότι η τεχνική της παραγωγής τους δεν έχει αλλάξει εδώ και χιλιάδες χρόνια πριν. Oι καλλιτέχνες αγγειοπλάστες που είναι ως επί το πλείστων καλαίσθητες γυναίκες αυτής της περιοχής, φτιάχνουν τα αγγεία χωρίς τη χρήση μηχανημάτων και μόνο από τα χέρια τους. Τα μοτίβα αυτών των κεραμικών έχουν επίσης ρίζες χιλιάδες χρόνια πριν και σε γενικές γραμμές είναι αφηρημένα και χαρακτηρίζονται από γεωμετρία. Οι κεραμικές Καλπουργκάν στερούνται λούστρου και κατασκευάζονται χρησιμοποιώντας ένα είδος χώματος που οι άντρες μαζεύουν από μια περιοχή που ονομάζεται «Mash Takuk» και βρίσκεται δύο χιλιόμετρα μακριά από το χωριό.
Αυτό το χώμα μετατρέπεται σε κόκκινο μετά το ψήσιμό του και αποτελεί επίσης ακόμη ένα χαρακτηριστικό των κεραμικών του Καλπουργκάν. Μετά τη δημιουργία των πήλινων σκευών, εκτίθενται στο φως του ήλιου για να στεγνώσουν εντελώς. Στη συνέχεια, χρωματίζονται με κοκκινωπά καφέ χρώματα, τα οποία γίνονται μαύρα μετά την πυροδότησή τους. Αυτό το χρώμα αποτελεί ένα είδος ορυκτής χρωστικής, που παράγεται από μια πέτρα, η οποία ονομάζεται Τιτούκ. Αυτή η πέτρα έχει ανασκαφεί από το “Tapeh Achar” σε μια από τις κομητείες του Zαμπόλ. Για να φτιαχτούν οι χρωστικές, η πέτρα χτυπιέται πάνω σε ένα μεγαλύτερο βράχο και η σκόνη που παράγεται αναμιγνύεται με λίγο νερό προκειμένου να γίνει ένας πολτός. Στη συνέχεια, διακοσμούνται με αρχαία μοτίβα κεραμικών και με τη χρήση λεπτών κλαδιών φοίνικα που χρησιμεύον ως βούρτσες.
Τέλος, οι κεραμικές πυροδοτούνται μέσα σε παραδοσιακούς κλιβάνους που παίρνουν τη μορφή λάκκων στο έδαφος. Τα κεραμικά αυτά είναι μπολ, βάζα, δισκοπότηρα, κανάτες και ποτήρια. Το 2017 το χωριό Καλπουργκάν καταχωρήθηκε ως ζωντανό μουσείο κεραμικής και το Παγκόσμιο Συμβούλιο Χειροτεχνίας επέλεξε αυτό το χωριό να είναι το πρώτο παγκόσμιο χωριό της κεραμικής.
