Tορετική, Πολύτιμη καλλιτεχνική κατεργασία μετάλλων.
Η Tορετική είναι ένα ιρανικό πεδίο τέχνης που θεωρείται χειροτεχνία και καλλιτεχνική μεταλλουργία, χωρίς να υπάρχει όμως ένα ξεκάθαρο ιστορικό υπόβαθρο. Ωστόσο, σύμφωνα με ορισμένους αρχαιολόγους και ιστορικούς της τέχνης χρονολογείται από την περίοδο των Σκύθων ή του Σάκα, οι οποίοι ήταν Ιρανοί νομάδες που ζούσαν στην προ-Αχαιμενιδική εποχή.
Αυτή η τέχνη πρωτοεμφανίστηκε με τις μορφές γλυπτικής στα ορεινά και στην οικοδόμηση πέτρινων βασιλικών ανακτόρων και ιστορικών μνημείων, ακόμη και στην εποχή των σπηλαίων. Στη συνέχεια, αναπτύχθηκε σε χαρακτική και, τέλος, στην Τορετική.
Με άλλα λόγια, η Τορετική αναφέρεται γενικά στη διακόσμηση και τη χάραξη όμορφων και εξαίρετων εικόνων και σχεδίων στην κύρια επιφάνεια των μεταλλικών αντικειμένων από χρυσό, ασήμι, χαλκό, ορείχαλκο και χάλυβα μέσω σφυρηλάτησης ή χαρακτικής με γλυφή.
Μεταξύ των προαναφερθέντων μετάλλων, ο χαλκός είναι πιο δημοφιλής σε αυτήν την καλλιτεχνική μεταλλουργία λόγω της απαλότητας και της ευελιξίας του. Η τέχνη της Τορετικής ή της χαρακτικής σε μέταλλα με λείανση έχει τραβήξει την προσοχή των καλλιτεχνών κυρίως λόγω της σημαντικής διάρκειας ζωής και της ανθεκτικότητας των προϊόντων σε σύγκριση με άλλα αντικείμενα ή υλικά.
Οι σύγχρονοι καλλιτέχνες ή τεχνίτες σε αυτόν τον τομέα επικαλύπτουν πρώτα το εσωτερικό ή το κάτω μέρος του σχετικού μεταλλικού πινακίου ή δίσκου, που συνήθως είναι κατασκευασμένο από ασήμι ή χρυσό, με ένα διάλυμα πίσσας και γύψου, ώστε να μειώνονται οι ήχοι των σφυριών ή των λωρίδων και ταυτόχρονα ο πιθανός κίνδυνος διείσδυσης πινακίων.
Στη συνέχεια, σχεδιάζουν το ανάλογο μοτίβο στο πινάκιο και αφού επιλέξουν την σωστή γλυφή, την τοποθετούν στο μοτίβο και αρχίζουν να σφυροκοπούν το άκρο της για να σχηματίσουν τις επιθυμητές αυλακώσεις και εγκοπές στο πινάκιο αλλάζοντας την ένταση χτύπων των σφυριών.
Τα σχέδια και τα σύμβολα που χρησιμοποιούνται στα μοτίβα της Τορετικής ποικίλλουν πάντα με βάση τις ιδεολογικές και πολιτιστικές αλλαγές σε όλες τις ιστορικές και πολιτιστικές περιόδους, και επηρεάστηκαν από τις κοινωνικές συνθήκες, όπως επίσης είχαν και τη δική τους ιδιαίτερη ιστορική εξέλιξη.
Τα διαφορετικά στυλ στην τέχνη της Τορετικής περιλαμβάνουν ανάγλυφα, μεσαία ανάγλυφα, χαρακτική και πλέγμα. Επιπλέον, η ιρανική Τορετική αποτελείται από δυο μεγάλα στυλ: Το στυλ Ισφαχάν και το στυλ Ταμπρίζ. Στο Ταμπρίζ , η κίνηση και η πίεση του καρπού χρησιμοποιείται για την χαρακτική, ενώ στο Ισφαχάν γίνεται με χτυπήματα. Επομένως, η γλυφή του Ταμπρίζ είναι επίπεδη και ρηχή, ενώ η γλυφή του Ισφαχάν είναι βαθύτερη.
