Iσφαχάν

Το Ισφαχάν είναι μια μητρόπολη, η οποία περιβάλλεται από περιοχές ερήμου και ημι-ερήμων από τα ανατολικά, και τα βουνά Zagros από τα δυτικά. Η απόσταση μεταξύ του νότου της πρωτεύουσας του Ιράν και αυτής της πόλης είναι περίπου 414 χιλιόμετρα και βρίσκεται σε ύψος, που ανέρχεται στα  1575 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας και διακατέχεται από ένα μέτριο κλίμα και μερικώς κανονικές εποχές. Το Ισφαχάν αποτελείται από 6 συνοικίες, 14 πόλεις και 19 αγροτικές περιοχές με πολλές ιστορικές κληρονομιές αλλά και φυσικά τοπία, που έκανε το Ισφαχάν να είναι η 3η μεγαλύτερη πόλη στο Ιράν, μετά την Τεχεράνη φυσικά και το Mashhad. Το Ισφαχάν επίσης, είναι μια συνοικία με ιρανικό πολιτισμό και δε πολιτισμό, ο οποίος περιέχει πολλές κληρονομιές από όλες τις ιστορικές εποχές που έχουν καταχωριστεί στη λίστα των ιστορικών μνημείων.

Αυτή η πόλη αποτελεί ένα από τα πιο πολύτιμα αρχαιολογικά κέντρα, παράλληλα με περιοχές που εμπεριέχονται σε επίπεδα παγκόσμιας κλάσης, και πολλά από τα αντικείμενα της έχουν καταχωριστεί στον αντίστοιχο κατάλογο αυτών των μνημείων και έχει εξίσου αδιαμφισβήτητα και υψηλή παγκόσμια θέση όσον αφορά την τέχνη, την οικονομία, την επιστήμη, τη βιομηχανία, το εμπόριο αλλά και τον τουρισμό. Το όνομα του Ισφαχάν συνοδεύεται πάντα μαζί με τον ποταμό Zayanderud.         Επίσης αξίζει να αναφερθεί πως, ονομάζεται πιο σωστά ως Nesf-e Jahan (που σημαίνει “μισός κόσμος”) και είναι γνωστό ως ένα από τα πιο εντυπωσιακά μέρη στο Ιράν. Το Ισφαχάν υπήρξε ανέκαθεν μια σημαντική και ένδοξη πόλη όσον αφορά  τις ανταλλαγές μεταφορών και εμπορευμάτων λόγω του στρατηγικού της άξονα κυρίως κατά μήκος του Silk Road στο παρελθόν, αλλά και της κληρονομιάς της αρχαίας τέχνης, του εμπορίου και της βιομηχανίας, αυτή τη στιγμή.

Σύμφωνα με την ιστορία, το Ισφαχάν υπήρξε ο κύριος βιομηχανικός πόλος της χώρας. Αυτό που έθεσε το Ισφαχάν σε αυτήν την οικονομική θέση είναι οι μεγάλες βιομηχανίες, όπως για παράδειγμα τα χυτήρια σιδήρου, τα αυτοκίνητα, τα στρατιωτικά, τα αεροσκάφη, τα αξεσουάρ και οι εγκαταστάσεις αερίου, το χαλύβδινο συγκρότημα Mobarakeh, το διυλιστήριο, το πολυακρυλικό και τα διαφορετικά κεραμικά, τα κεραμίδια, οι κατασκευές πλακών, των ορυχείων και της κοπής των πετρών και της κλωστοϋφαντουργίας. Επίσης, αυτή η πόλη αποτελεί το κέντρο της χειροτεχνίας του Ιράν από το οποίο, εξαρτάται ένα μεγάλο μέρος της οικονομίας της επαρχίας. Ακόμα αξίζει να αναφερθεί, πως ο τουρισμός έχει επίσης ευημερήσει σε αυτήν την πόλη. Το Ισφαχάν αποτελεί πάντα ένας τόπος διαβίωσης τόσο για διαφορετικές εθνότητες και θρησκείες όσο και ένα από τα σημαντικότερα κέντρα μετανάστευσης των πιστών διαφορετικών θρησκειών, συμπεριλαμβανομένων του Ισλάμ, των Χριστιανών, των Εβραίων και των Ζωροαστρικών. Οι άνθρωποι στο Ισφαχάν μιλούν με προφορά Esfahani, μια τονική προφορά δηλαδή με κάποιες διαφορές στην προφορά, το λεξιλόγιο, ακόμη και τη δομή σε σύγκριση με την τυπική γλώσσα της Περσικής.

Τα αξιοθέατα του Ισφαχάν

Masjed-e Jame of Isfahan

Γνωστό και ως ένα από τα πιο σημαντικά και από τα πρώτα θρησκευτικά κτίρια στο Ιράν, το Masjed-e Jāmé του Isfahan είναι ένα υπέροχο και εξαιρετικό, καλλιτεχνικά και τεχνικά σημαντικό μνημείο, το οποίο αγκαλιάζει διάφορες φάσεις της ισλαμικής αρχιτεκτονικής ανάπτυξης.

Το τζαμί είναι ένα από τα μεγαλύτερα και τα πιο μυστηριώδη τζαμιά του μουσουλμανικού κόσμου στο οποίο το κεντρικό κτίριο αναπτύχθηκε στις αρχές της ισλαμικής περιόδου, με βάση ένα μνημείο του ύστερου Sassanid.

Η τρέχουσα πρόσοψη του τζαμιού σχετίζεται με την εποχή του Σελτζούκ, ωστόσο, τα πιο σημαντικά αναπτυξιακά έργα έχουν πραγματοποιηθεί υπό τις δυναστείες των Safavid και Buyid.

Το Masjed-e Jāmé του Isfahan αντικατοπτρίζει το Βυζάντιο και την κλασική τέχνη με τη μορφή ενός παραδοσιακού και ισλαμικού κτηρίου, το οποίο κατασκευάστηκε σε περσικό αρχιτεκτονικό στυλ Razi (ήταν ένα περσικό nisba(είναι ένα επίθετο που δηλώνει τον τόπο καταγωγής, τη φυλετική σχέση ή την καταγωγή του ατόμου, που χρησιμοποιείται στο τέλος του ονόματος) που έδειχνε ότι το άτομο προέρχεται από το Rey του Ιράν) με σχέδιο τεσσάρων Iwan(είναι μια ορθογώνια αίθουσα ή χώρος, συνήθως θολωτός, με τείχος στις τρεις πλευρές, με ένα άκρο εντελώς ανοιχτό. Η επίσημη πύλη προς το Iwan ονομάζεται pishtaq, ένας περσικός όρος για μια πύλη που προβάλλεται από την πρόσοψη ενός κτιρίου, συνήθως διακοσμημένη με ζώνες καλλιγραφίας, υαλοπίνακες και γεωμετρικά σχέδια. Δεδομένου ότι ο ορισμός επιτρέπει κάποια ερμηνεία, οι συνολικές μορφές και χαρακτηριστικά μπορούν να ποικίλλουν σε μεγάλο βαθμό από την κλίμακα, το υλικό ή τη διακόσμηση. Οι Iwan συνδέονται συνήθως με την ισλαμική αρχιτεκτονική. Ωστόσο, η μορφή είναι ιρανικής προέλευσης και εφευρέθηκε πολύ νωρίτερα και αναπτύχθηκε πλήρως στη Μεσοποταμία γύρω στον τρίτο αιώνα μ.Χ., κατά την περίοδο της Παρθένιας Περσίας.)

Διαφορετικά τμήματα του τζαμιού αποτελούν τα εξής: μια αυλή τεσσάρων Iwan, τα shabestan, η σχολή Mozaffari, οι μικρές βεράντες της εποχής Daylamites, ο θόλος Nezamolmolk, ο θόλος Taj al-Mulk, ο βωμός Oljeitu (ο πιο όμορφος βωμός), ο πιο όμορφος σκαλιστός άμβωνας, οι τέσσερις Διάσημες βεράντες με την ονομασία Saheb, το Ostad, το Shagerd, τα Darvish Iwans με muqarnas και η Karbandi διακόσμηση, όπου η καθεμία παρουσιάζει μια συγκεκριμένη ισλαμική αρχιτεκτονική τάση. Το τζαμί αξίζει να αναφερθεί πως, έχει πολλές εισόδους, οι οποίες συνδέουν τους εσωτερικούς χώρους με τα κοντινά περιβάλλοντα. Σε αυτό το εξαιρετικό αριστούργημα, μπορούμε να δούμε όχι μόνο τα διαφορετικά στυλ αρχιτεκτονικής και διακόσμησης, αλλά και αρκετές εξαιρετικές επιγραφές στην αραβική και τη Φαρσί καλλιγραφία.

Khaju Bridge (Baba Roknedin Bridge)

Η σημερινή γέφυρα Khaju κατασκευάστηκε στα ερείπια του παρελθόντος από την ύστερη εποχή του Timurid από τον Safavid Shah Abbas II κατά το 1060. Αυτή η γέφυρα είναι πιο διάσημη από οποιαδήποτε άλλη γέφυρα του ποταμού λόγω της αρχιτεκτονικής και της διακόσμησης των πλακιδίων.

Η Γέφυρα Khaju ήταν μια από τις πιο όμορφες γέφυρες στον κόσμο στην εποχή του Safavid, η οποία χρησιμοποιείται σε μεγάλο βαθμό και ως φράγμα. Ακόμα αξίζει να αναφερθεί, πως υπάρχει ένα κτίριο που κατασκευάστηκε ανάμεσα σε καθεμία από τις δύο ανατολικές και δυτικές πλευρές της γέφυρας, συμπεριλαμβανομένων αρκετών δωματίων διακοσμημένων με πίνακες ζωγραφικής.

Αυτό το κτίριο που ονομάστηκε “Shahneshin” και ήταν το μέρος των ηγετών και των βασιλιάδων που ήρθαν να παρακολουθήσουν τους αγώνες κολύμβησης και βαρκάδας σε μια τεχνητή λίμνη.

Υπάρχουν δύο πέτρινα λιοντάρια σε δύο ανατολικές γωνίες της γέφυρας, τα οποία αποτελούν  τα σύμβολα του σώματος Μπαχτάρι (είναι μια φυλή Lur από το Ιράν. Μιλούν τη διάλεκτο Bakhtiari της γλώσσας Luri. Οι Μπαχτάριες κατοικούν κυρίως στο Chaharmahal και στο Bakhtiari και στις ανατολικές επαρχίες Khuzestan, Lorestan, Bushehr και Isfahan. Οι φυλές Bakhtiari έχουν μια ιδιαίτερα μεγάλη συγκέντρωση πληθυσμού στις πόλεις Masjed Soleyman, Izeh, Shahr-e Kord και Andika και στα γύρω χωριά.)και των φρουρών του Ισφαχάν στην εποχή του Σαφάβιντ.

Η γέφυρα αυτή έχει 24 ανοίγματα κατασκευασμένα από προσεκτικά κομμένους κύβους και είχε μπλοκαριστεί από ξύλινα φράγματα στη μέση.

Ali Qapu

Το Ali Qapu είναι ένα από τα τέσσερα κύρια κτίρια της πλατείας Naqsh-e Jahan στο Isfahan, το καθένα είναι τοποθετημένο σε ένα από τα σύνορα που περιβάλλουν την πλατεία. Διαφέρει ωστόσο σημαντικά από τις άλλες τρεις κατασκευές. Ο Ali Qapu δεν είναι ούτε τζαμί ούτε και  πύλη ενός παζαριού, αλλά είναι μία μεγάλη Iwan (βεράντα) με στήλες, από τις οποίες ο βασιλιάς του Safavid θα παρατηρούσε και θα απολαύσει τα παιχνίδια πόλο που γίνονται στην πλατεία Naqsh-e Jahan.

Αυτό το κτίριο κατασκευάστηκε κατά την εποχή του Σαφά Αμπάς Σαφάβιντ, για να φιλοξενήσει τις συναντήσεις που πραγματοποίησε ο Σαχ με τους υψηλόβαθμους καλεσμένους και ξένους πρεσβευτές.

Σήμερα πρέπει να πάμε προς τα νότια μετά την είσοδο στην πλατεία, αλλά στην εποχή του Safavid ο Ali Qapu χρησίμευσε και ως η Μεγάλη Πύλη της πλατείας.

Σήμερα η εικόνα του Ali Qapu αντιπροσωπεύει την ομορφιά και τη χάρη της ανατολικής αισθητικής από τη μια πλευρά και τα δυτικά εμβλήματα και στοιχεία από την άλλη. Στην αρχή ο Ali Qapu δεν χτίστηκε στην τρέχουσα μορφή του, το αρχικό κτίριο ήταν μόνο η πύλη εισόδου των κυβερνητικών γραφείων του Safavid και ήταν ένα απλό κτίριο. Σε όλες τις διαφορετικές εποχές και ειδικά κατά την περίοδο του Shah Abbas προστέθηκαν διαφορετικές ιστορίες. Η στήλη της Iwan του κτηρίου Ali Qapu είναι η κληρονομιά του Shah Abbas the Second.

Αυτό το κτίριο αποτελούμενο από  σαράντα οκτώ μέτρα ύψους αποτελείται επίσης και από έξι διαβαθμίσεις που η μια είναι στενή και διαθέτει πλακάκια στη σκάλα και τις συνδέει μεταξύ τους. Το ισόγειο αποτελείται από δύο αίθουσες που ήταν αφιερωμένες στις επίσημες και δικαστικές υποθέσεις της κυβέρνησης Safavid.

Ένα από τα πιο εντυπωσιακά μέρη του κτηρίου Ali Qapu είναι το Music Hall ή αλλιώς το Sound Hall. Οι τοίχοι αυτού του δωματίου είναι διακοσμημένοι με μοναδικές κόγχες σε μορφές δοχείων που εκτός από την οπτική τους ομορφιά είχαν τη λειτουργία να επαναλαμβάνουν υπέροχα τον ήχο των οργάνων που παίζονταν στο δωμάτιο.

Η μεγάλη βεράντα του Ali Qapu είναι χτισμένη στον τρίτο όροφο. Πρόκειται για μια μεγάλη βεράντα με δεκαοκτώ κίονες που έχουν την οροφή τους καλυμμένη με πίνακες από ξύλο. Υπάρχει μια πισίνα νερού στη μέση της βεράντας που η μορφή του καθρέφτη είναι ορατή στην οροφή, αντανακλώντας την εικόνα ολόκληρης της πλατείας.

Οι σκάλες του κτηρίου είναι καλυμμένες με πλακάκια και περνώντας από τις σκάλες κάποιος έχει την αίσθηση σαν να περπατά πάνω αλλά και μέσα από ένα κομψό χαλί.

Ένα από τα πιο γνωστά έργα τέχνης του Ali Qapu είναι μια ξύλινη πόρτα που λέγεται ότι έχει μεταφερθεί από το Ναϊφ, το ιερό του Ιμάμ Αλί. Το ανάγλυφο στην κορυφή της πόρτας γράφει τα εξής: «Είμαι η πόλη της γνώσης και ο Αλί είναι η πύλη του» και επαναλαμβάνει την πιθανότητα αυτής της υπόθεσης.