Qazvin

Το Qazvin, μια από τις μεγάλες πόλεις του Ιράν, βρίσκεται 130 χιλιόμετρα δυτικά της Τεχεράνης σε ύψος που ανέρχεται στα 1278 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Το Qazvin αξίζει να αναφερθεί, πως περιβάλλεται από το βουνό εν ονόματι  Alborz με όμορφα φυσικά τοπία στα βόρεια και εν μέρει ακόμη και πεδιάδα στα νότια και ανατολικά . Το κλίμα αυτής της πόλης είναι δροσερό το καλοκαίρι και κρύο το χειμώνα. Το Qazvin αποτελείται από 5 μέρη το “East Roudbar alamut”, το “West Roudbar Alamut”, το “Tarom Sofia” “,το ” Kohin “, το” Markazi “, τις  7 πόλεις και τις 14 αγροτικές περιοχές.

 

Ακόμα, δεν μπορεί να μην γίνει αναφορά στη δεξαμενή εν ονόματι Sardar στο Qazvin, η οποία είναι η μεγαλύτερη μονή δεξαμενή θόλου στον κόσμο. Εκατοντάδες αρχαία αναχώματα έχουν εντοπιστεί στο Qazvin και περιλαμβάνει πολλά τουριστικά χαρακτηριστικά λόγω των ιστορικών μνημείων και των φυσικών αξιοθέατων. Το Qazvin είναι γνωστό, πως διακατέχεται από μια καλή γεωγραφική κατάσταση και αυτό συμβαίνει λόγω του ότι είναι ένα από τα μεγαλύτερα εμπορικά κέντρα και πιο συγκεκριμένα όσον αφορά τη βιομηχανία και τον οικονομικό πόλο του Ιράν αλλά και τον εντοπισμό του στη μέση των βόρειων και δυτικών επαρχιών του Ιράν. Επίσης βρίσκεται κοντά στην Τεχεράνη και διαθέτει  αρκετά βιομηχανικά συγκροτήματα αλλά και πλούσια ορυχεία αλλά και σημαντικά επιστημονικά κέντρα. Εκτός από τη βιομηχανία, οι λαοί του Qazvin δραστηριοποιούνται και στη γεωργία, δηλαδή τις μεγάλες ενώσεις παραγωγής πουλερικών και χειροτεχνίας. Οι άνθρωποι του Qazvin μιλούν στα Farsi με μια συγκεκριμένη διάλεκτο Qazvini, παρόλο που ο Gilaki και ακόμη και η Τουρκική διάλεκτο έχουν ακούσει μεταξύ των ανθρώπων. Τέλος, δεν μπορεί να γίνει παράληψη περί της θρησκείας των ανθρώπων του Qazvin που είναι η Σιιός.

Το Μουσείο Εθνογραφίας του Qazvin

Το Μουσείο Εθνογραφίας του Qazvin ιδρύθηκε το 1379 SH μέσω της αγοράς και της αποκατάστασης του λουτρού του Qajar. Αυτό το λουτρό-μουσείο βρίσκεται στην παλιά δομή της πόλης στην οδό Ubayd Zakani.

Αξίζει να αναφερθεί πως, δεν υπάρχει μόνιμο δείγμα δημόσιου λουτρού από την πρώιμη ισλαμική περίοδο, αν και υπάρχουν πολλά δημόσια λουτρά σε όλο το Ιράν από τις περιόδους των Safavid και Qajar. Μία από τις πόλεις όπου αγκαλιάζει πολλά παλιά λουτρά είναι σαφώς το Qazvin. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός, πως ανάμεσα στα λουτρά της εποχής πριν το Safavid σε αυτήν την πόλη είναι το λουτρό Qajar. Ιδρύθηκε το 1057 AH στο Qazvin με εντολή του Shah Abbas II και ονομάστηκε τότε Shahi Bath. Η ημερομηνία κατασκευής αυτού του κτηρίου έχει γραφτεί  και σε ένα ποίημα που απαγγέλει τα εξής: «Ο βασιλιάς έφτιαξε ένα λουτρό από την εύνοιά του / που θεωρείται κομψότητα από κάθε αφέντη και όταν κάποιος βγαίνει από το μπάνιο / η ημερομηνία είναι Sehhat-e Afiat (αυτό σημαίνει ότι γίνεται υγιής αφού κάνει μπάνιο εδώ) “Το Sehhat-e Afiat ισούται με το 1057 AH σύμφωνα με τα γράμματα του Abjad. Η περιοχή του λουτρού Qajar είναι 1045 τετραγωνικά μέτρα και, όπως και άλλα παλιά λουτρά στο Ιράν, περιλαμβάνει τρία μέρη του Sarbineh ή αποδυτηρίου, το Miandar και το θερμοκήπιο σε δύο χωριστά τμήματα ανδρών και γυναικών. Οι διακοσμήσεις του μπάνιου αν μη τι άλλο περιλαμβάνουν πλακάκια, Rasmi Bandi (μία από τις διακοσμήσεις στην παραδοσιακή αρχιτεκτονική του Ιράν, όπου ορισμένες διατομές σχηματίζουν τμήματα που πρέπει να γεμίζουν από άλλες διακοσμήσεις όπως πλακάκια, πλινθοδομές κ.λπ.), και το Yazdi Bandi, τα περισσότερα από τα οποία είναι θόλοι- όπως καλύμματα που χρησιμεύουν επίσης για φωτισμό εκτός από την κυκλοφορία του αέρα.

Το Μουσείο Εθνογραφίας Qajar χωρίζεται σε τρεις τομείς, αυτών των φυλών, των κοστουμιών και των επαγγελμάτων. Το τμήμα των φυλών βρίσκεται στο Sarbineh, όπου και εκτίθενται διάφορες φυλές όπως για παράδειγμα το Taat (μια ιρανική φυλή στη βόρεια γραμμή του Ιράν), το Maraqi (μία από τις διαλέκτους Taat που είναι κοινή στα Qazvin και Almut), το Kord, το Lor και το Turk. Το δεύτερο μέρος, στο Miandar, δείχνει τις εθνικές και θρησκευτικές τελετές όπως για παράδειγμα η Sizdah Bedar, η Panjah Bedar (ένα από τα τελετουργικά του Qazvin για τον εορτασμό της άνοιξης) και την τελετή πένθους για τον Imam Hossein. Το τρίτο μέρος του μουσείου που είναι αφιερωμένο στα επαγγέλματα τοποθετείται στο θερμοκήπιο όπου και εκτίθενται ορισμένα επαγγέλματα όπως για παράδειγμα τα παραδοσιακά σφυρηλατήματα,η γραφή προσευχών, το μαλλί χτενίσματος και η αιματοχυσία κ.λπ. χρησιμοποιώντας γλυπτά σε διαφορετικές θέσεις.

Qajar Bathhouse

Το Qajar Bath ή το Garmabeh είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς του Qazvin που προσελκύει πολλούς τουρίστες κάθε χρόνο. Είναι ένα από τα πιο όμορφα λουτρά του Ιράν που χρησιμοποιείται σήμερα και ως το Εθνογραφικό Μουσείο του Qazvin.

Βρίσκεται σε μια από τις παλιές συνοικίες του Qazvin και συγκεκριμένα στο Obayd Zakani. Η κατασκευή αυτού του λουτρού επιστρέφει στην αυτοκρατορία του Safavid όταν ο Shah Abbas II διέταξε τον Amirguneh Khan Qajar να κατασκευάσει αυτό το λουτρό που ονομάστηκε τότε Hamam-e Shah, αλλά επειδή ο ιδρυτής του κτηρίου ήταν ο διοικητής του Qajar, το όνομά του άλλαξε σε Hamam-e Κατζάρ. Ήταν το πιο σημαντικό λουτρό της πόλης για πολλά χρόνια και που χρησιμοποιείται από πολλούς ανθρώπους από διαφορετικές κοινωνικές τάξεις. Το λουτρό αξίζει να αναφερθεί, πως αγοράστηκε από τον Οργανισμό Πολιτιστικής Κληρονομιάς, Χειροτεχνίας και Τουρισμού το 1379 SH και εγγράφηκε στον κατάλογο των Εθνικών Κληρονομιών του Ιράν, και επιπλέον το έργο αποκατάστασης ξεκίνησε και μεταφέρθηκε στο μουσείο.

Το λουτρό αυτό, αξίζει να σημειωθεί, πως  έχει πάνω από 1000 τετραγωνικά μέτρα κατοικημένη περιοχή σε τρία κύρια μέρη, όπως για παράδειγμα το Sarbineh (αποδυτήριο), το Miandar (ένας χώρος μεταξύ της κρύας θερμοκρασίας του εξωτερικού και του ζεστού αέρα του εσωτερικού του μπάνιου που θεωρείται ότι το σώμα θερμαίνεται σταδιακά ) και το θερμοκήπιο (θέση πλυσίματος) και το Khazineh (το μέρος του μούσκεμα και του μασάζ). Άνδρες και γυναίκες είχαν χωρίσει σε μέρη σε αυτό το λουτρό. Για να μπείτε στο μπάνιο, πρέπει πρώτα να περάσετε από μια ξύλινη πόρτα και μετά από μια σπειροειδή σκάλα για να μπείτε μετέπειτα στο Sarbineh. Αυτός ο εξαγωνικός χώρος δεν μπορεί να μην σημειωθεί, πως έχει μια μεγάλη πισίνα στο κέντρο. Πιθανότατα ο φύλακας του λουτρού να καθόταν σε έναν από τους αγγέλους για να κρατήσει τα είδη των πελατών. Εκτός από την αρχιτεκτονική, τα εξαιρετικά πλακάκια και η οροφή που μοιάζει με θόλο, μία από τις ομορφιές αυτού του λουτρού είναι και τα γλυπτά μεγάλου μεγέθους που δείχνουν στους ανθρώπους να πλένουν και να κάνουν μασάζ κάτι που προκαλεί την αίσθηση του παρελθόντος στο λουτρό.

Εκτός από την όμορφη αυτή αρχιτεκτονική και το περίπλοκο σύστημα θέρμανσης, αδιαμφησβήτητα τα λουτρά στο παλιό Ιράν είχαν πλούσια κουλτούρα. Η κουλτούρα του λουτρού περιλάμβανε ποιήματα και παροιμίες, διαφορετικές δουλειές, ειδικές τελετές που έχουν πλέον ξεχαστεί. Στην πραγματικότητα, το λουτρό δεν ήταν μόνο ένα πλυντήριο στο παλιό Ιράν, αλλά ήταν επίσης μέρος του δημόσιου χώρου και μέρος για συνομιλία και ελεύθερο χρόνο. Ο επικεφαλής του λουτρού ονομάστηκε Χαμάμι, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για τη διαχείριση του λουτρού, και ο οποίος καλωσόριζε τους καλεσμένους και έκανε το μπάνιο ένα ευχάριστο μέρος για αυτούς. Αναφέρεται επίσης ότι οι Χαμάμι ήταν συνήθως γενναιόδωροι άνθρωποι που παρείχαν δωρεάν υπηρεσίες στους φτωχούς. Άλλες δουλειές στο μπάνιο ήταν και ο Toontab (ένα άτομο που θερμαίνει και καθαρίζει το λουτρό), ο Ντάλακ (ένα άτομο που βουρτσίζει τους ανθρώπους), ο Μοστμάλτσι (ένα πρόσωπο που κάνει μασάζ σε ανθρώπους) και ο Πάδο (ένα άτομο που παραγγέλνει τα παπούτσια και έδωσε στους ανθρώπους ένα στεγνό ύφασμα ή ιματισμός).

Η επίσκεψη στο λουτρό Qazvin παρέχει επίσης την ευκαιρία να δείτε το Μουσείο Εθνογραφίας του Qazvin, όπου η φυλετική και πολιτιστική ποικιλία αυτής της πόλης εκτίθεται αρκετά καλλιτεχνικά. Υπάρχουν ακόμα  γλυπτά που είναι εγκατεστημένα μέσα στο Sarbineh με τοπικά πρόσωπα και υφάσματα των φυλών όπως για παράδειγμα του Tat, του Qazvini, του Kord, του Maraqei και του Tork, να χορεύουν και να κάνουν τις παραδοσιακές δουλειές τους όπως για παράδειγμα το ψήσιμο, η το να κυματίζουν χαλιά και να ασχολούνται με τη γεωργία, τις πωλήσεις, τη διαδικασία κρεμάσματος του σταφυλιού με νήμα και την παραγωγή σταφίδας, την αιμορραγία, την σιδηρουργία , το παντοπωλείο και τη γραφή προσευχής. Ένα μέρος αυτού του μουσείου είναι επίσης αφιερωμένο και σε τελετές του Qazvin και σε έθιμα , όπως για παράδειγμα το Tazieh, το μάζεμα σταφυλιών, οι γιορτές, οι γάμοι και οι τελετές πένθους.

Hamdollah Mostowfi Mausoleum

Το Μαυσωλείο Hamdollah Mostowfi, ο σπουδαίος αυτός  ιστορικός της περιόδου Ilkhanid, έχει μια ξεχωριστή θέση μεταξύ των ανθρώπων του Qazvin. Αποδίδεται στον Horban Yazid Riahi και έχει τρία μεγάλα βιβλία: το Zafarnameh, το Tarikh-e Gozide και το Nehzat ol-Qolub. Λόγω της δημοτικότητάς του στους ανθρώπους του Qazvin, έχτισαν ένα μαυσωλείο πάνω από τον τάφο του μετά το θάνατό του, το οποίο είναι και διάσημο ως Gonbaz-e Deraz ή Gonbad-e Deraz που σημαίνει ψηλός θόλος.

Το ψηλό κτίριο του Gonbad-e Derzaz είναι μια κωνική κατασκευή από τούβλο που έχει γαλάζιο τρούλο. Γύρω από το κτίριο είναι διακοσμημένο με όμορφα και ευαίσθητα πλακάκια στα οποία έχει γραφτεί πάνω η πρόταση: «لااله الاالله الملک الحق المبین و محمد رسول‌الله الصادق البار الامین» «La Elaha Ela Allah ol-Malek ol-Haq ol-Mobin va Mohammad Rasul al-Allah ol-Sadeq ol-Bar ol-amin ”

Το κτήριο αυτό αποτελούσε μέρος του νεκροταφείου του Ameneh Khatun στο παρελθόν που χωρίστηκε σταδιακά και τώρα πλέον  είναι ανεξάρτητα μεταξύ τους στα  280 τετραγωνικά μέτρα. Αλλά το κωνικό κτίριο του μαυσωλείου αξίζει να αναφερθεί πως είναι 40 τετραγωνικά μέτρα. Το κτίριο αυτό έχει δύο ιστορίες και στην πραγματικότητα, είναι στον κάτω όροφο που είναι και γνωστός ως το υπόγειο είναι το αρχικό μαυσωλείο που δεν είναι επισκέψιμο για το κοινό. Η ανώτερη ιστορία αυτού του μικρού και ευχάριστου κτηρίου έχει επίσης διακοσμηθεί με απλά τυρκουάζ μπλε πλακάκια.

Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του κωνικού θόλου εμπίπτει στην κατηγορία του Rok Dome στην παραδοσιακή αρχιτεκτονική του Ιράν που περιλαμβάνει έναν θόλο διπλού κελύφους που έχει σχήμα πεπονιού από μέσα και κωνική μορφή από έξω.

Ένα από τα άλλα χαρακτηριστικά αυτού του πολύτιμου κτιρίου είναι η χρήση της She-Konj ή της Filpoosh, η δουλειά της οποίας είναι η γωνία του κτιρίου και οι επιδέξιοι Ιρανοί αρχιτέκτονες μετατρέπουν το τετράγωνο σχέδιο σε οκτάγωνο, με δεκαέξι πλευρές και τριάντα δύο πλευρές και τελικά στον κύκλο μέσα για να μπορεί κανείς χτίσει ένα κωνικό ή θόλο και αυτό το κτίριο να μπορεί να έχει δύο πόρτες από ξύλο καρυδιάς και σε μία από αυτές να είναι ο στίχος του Κορανίου και στην άλλη να μπορεί να φαίνεται το Insan Sura. Αυτές δεν είναι οι κύριες πόρτες του κτηρίου, αλλά οι αρχικές πόρτες οι οποίες  αντικαταστάθηκαν από αυτές περίπου ογδόντα χρόνια πριν. Μια από τις αρχικές πόρτες κάηκε σε φωτιά και η άλλη φυλάσσεται στο Εθνικό Μουσείο του Ιράν.

Ακόμα υπάρχει μια άλλη επιγραφή στην αυλή του Gonbad-e Deraz που περιλαμβάνει μια σύντομη εξίσου περιγραφή του Hamdollah Mostwofi και των έργων του. Επιπλέον, υπάρχει μια δεξαμενή νοικοκυριού στην αυλή που είναι ελεύθερη για δημόσια επίσκεψη.

Αυτό το αρχαίο κτήριο βρίσκεται στην οδό Taleqani, την πρώην οδό Malek Abad, το σοκάκι Mostowfi, Qazvin.

Stone Museum (Qazvin)

Το Stone Museum με το ιστορικό του όνομα, Bath of Bolour, είναι ένα από τα ιστορικά λουτρά του Qazvin. Υπάρχουν πολλά λουτρά χτισμένα κατά μήκος της ιστορίας σε αυτήν την πόλη και όταν ο Shah Tahmasp επέλεξε το Qazvin να είναι η πρωτεύουσα του Ιράν το 962 AH, η αξία της πόλης αυξήθηκε. Ο Shah Tahmasp πραγματοποίησε εκτεταμένα αστικά έργα στην πόλη και ένα από αυτά ιδρύει πολλά λουτρά. Αυτό το λουτρό αποδίδεται τόσο στις περιόδους Safavid όσο και στις περιόδους Qajar. Ωστόσο, δεν υπάρχει επιγραφή που να περιέχει την ημερομηνία κατασκευής, αλλά σχετικά με τα στρώματα ζωγραφικής και το στυλ των διακοσμήσεών του, φαίνεται να σχετίζεται με την περίοδο Safavid. Αυτό το λουτρό-μουσείο έχει περίπου 1200 τετραγωνικά μέτρα κατοικημένη περιοχή και βρίσκεται σε μια από τις παλιές περιοχές της πόλης που ονομάζεται Akhund.

Όλο το κτίριο του λουτρού τοποθετείται στο υπόγειο και φτάνει στην είσοδο του λουτρού ή του Sarbineh μέσω δεκατριών σκαλοπατιών προς τα κάτω. Μερικοί από τους θόλους του κτηρίου είναι περίπου εξήντα έως εκατόν ενενήντα εκατοστά υψηλότερα από το επίπεδο του εδάφους. Αυτή η μέθοδος χρησιμοποιήθηκε τόσο για τη μεταφορά του νερού Qanat στο μπάνιο όσο και για την ελαχιστοποίηση της ανταλλαγής θερμότητας μεταξύ των εσωτερικών και εξωτερικών τμημάτων του μουσείου. Στην πραγματικότητα, το χώμα λειτούργησε ως μόνωση. Επιπλέον, το να βρίσκεται το κτίριο στην καρδιά της γης αύξησε την αντίστασή του στον κίνδυνο σεισμού. Οι κύριοι χώροι στα παλιά λουτρά διαχωρίζονται με τέτοιο τρόπο ώστε η θερμότητα και η υγρασία σε κάθε τμήμα να προσαρμόζονται στον παρακείμενο χώρο για να αποτρέψουν τους ανθρώπους να αρρωσταίνουν εισερχόμενοι ξαφνικά σε ένα κρύο δωμάτιο μετά από ένα ζεστό μπάνιο.

Αυτό το θέμα εξετάστηκε σωστά στο λουτρό Bolour. Το απαραίτητο νερό λουτρού στο παρελθόν τροφοδοτήθηκε από δύο Qanats του Akhund και του Shah  και έφτασε στο επιθυμητό μέρος μέσω πήλινων σωλήνων νερού από την πίεση που προέκυψε από τη διαφορά στάθμης. Η θερμότητα που απαιτείται στο λουτρό δημιουργήθηκε επίσης μέσω καύσης οργανικών υλικών όπως για παράδειγμα τα αγκάθια και  το γαϊδουράγκαθο, τα ξηρά φύλλα και τα ζωικά απόβλητα στο απόθεμα. Το Stokehold τοποθετήθηκε έξω από το σαλόνι του μπάνιου κάτω από το δοχείο του θερμοκηπίου στο λουτρό. Αυτό το κτίριο ήταν εγγεγραμμένο στον κατάλογο των Εθνικών Κληρονομιών του Ιράν το 1380 SH και αργότερα μετατράπηκε σε Μουσείο Πέτρας.

Caravanserai of Sa’d al-Saltaneh

Όλες οι τουριστικές πόλεις, σε όλο τον κόσμο, ορίζουν ορισμένους χώρους ως θέρετρα για τους επισκέπτες. Μέρη για τους επιβάτες να περπατούν, να ψωνίζουν, να τρώνε, να πίνουν ή να επικοινωνούν με τον τοπικό πληθυσμό. Το Caravanserai του Sa’d al-Saltaneh είναι το σημαντικότερο στέκι του Qazvin. Είναι ακόμα ένα από τα ευχάριστα μέρη για τους επισκέπτες.

Το Caravanserai του Sa’d al-Saltaneh ήταν ένα ευημερούμενο μέρος εδώ και χρόνια. Ευτυχώς, η μοίρα του δεν ήταν η ίδια με τις άλλες καραβάνες του Ιράν. Σήμερα, το κτίριο φιλοξενεί πολλούς ντόπιους και επισκέπτες. Στο Caravanserai η ζωή συνεχίζεται.

Το Caravanserai του Sa’d al-Saltaneh είναι ένα από τα γραφικά μνημεία της πόλης του Qazvin. Ένα ιστορικό κτίριο ανήκει στη βασιλεία της δυναστείας Qajar. Βρίσκεται στην κεντρική συνοικία Qazvin. Αξίζει να αναφερθεί, πως χτίστηκε με την εντολή του Sa’d-Al-Saltaneh κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Naser-Al-Din Shah Qajar. Είναι επίσης κοντά στα άλλα διάσημα μνημεία του Qazvin π.χ. το παλιό παζάρι και το αρχοντικό Chehelsotun.

Το Caravanserai του Sa’d al-Saltaneh είναι το μεγαλύτερο στην πόλη caravanserai του Ιράν. Υπάρχει μια ισότιμη ιστορία πίσω από το κτήριο. Ήταν ένα από τα κύρια κέντρα του εμπορίου πριν από τον Α ‘Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά στη μεταπολεμική εποχή, αυτή η σημασία άρχισε να εξασθενεί. Μετά από πολλά χρόνια και πολλές αποστολές αποκατάστασης, το κτίριο αναβιώνει και τώρα είναι ένας από τους πιο σημαντικούς σταθμούς του τουρισμού. Τα περισσότερα καταστήματα στο Caravanserai του Sa’d al-Saltaneh, σήμερα είναι χειροτεχνήματα και καταστήματα με σουβενίρ. Υπάρχουν επίσης και μερικά καφέ και εστιατόρια.

Το κτίριο περιλαμβάνει διάφορα τμήματα, μερικά Rasteh (σειρά καταστημάτων), το Chaharsuq, το τζαμί, το λουτρό, το Timcheh, την αυλή και τις καμήλες. Ένα από τα πολύτιμα αρχιτεκτονικά τμήματα του Caravanserai του Sa’d al-Saltaneh είναι και το Chaharsuq. Το Charsuq είναι ένας μεγάλος χώρος στην άρθρωση δύο ή περισσότερων από δύο Rastehs ,. Στην κορυφή του Chaharsuq υπάρχει ένας τεράστιος τρούλος με πολύχρωμα πλακάκια.

Το άλλο ελκυστικό τμήμα του κτηρίου είναι το Μουσείο Μύθοι και Shahnameh. Υπάρχουν μερικά πήλινα αγάλματα του Reza Azi Mohammadi, τα οποία είναι εμπνευσμένα από τις ιστορίες Shahnameh και την Περσική Μυθολογία. Το Caravanserai του Sa’d al-Saltaneh έχει επίσης καταχωρηθεί ως εθνική κληρονομιά.

Aminis Hussainia

Το Hussainia είναι μια αίθουσα εκκλησιών για τελετές εορτασμού των Μουσουλμάνων του Twelver Shia, ειδικά εκείνων που σχετίζονται με το πένθος του Muharram. Το όνομα προέρχεται από τον Hussein ibn Ali, το τρίτο των Δώδεκα ιμάμηδων και τον εγγονό του ισλαμικού προφήτη Μωάμεθ.

Το Hussainia and The House of Aminis είναι ένα από τα ιστορικά μνημεία του Qazvin. Είναι ένα υποδειγματικό σπίτι που αντιπροσωπεύει επίσης την έννοια του Persian House. Αυτό το κτίριο χτίστηκε το 1858 κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Qajar. Ο Χατζ Mohammad Reza Amini ήταν ο ιδιοκτήτης του κτηρίου. Η Aminis Hussainia ήταν ένα μέρος ενός μεγαλύτερου αρχοντικού που κατοικούσε αρχικά και στη συνέχεια η Waqfed (είναι μια αναφαίρετη φιλανθρωπική δωρεά σύμφωνα με τον ισλαμικό νόμο, η οποία συνήθως περιλαμβάνει δωρεά ενός κτηρίου, οικοπέδου ή άλλων περιουσιακών στοιχείων για μουσουλμανικούς θρησκευτικούς ή φιλανθρωπικούς σκοπούς χωρίς πρόθεση ανάκτησης τα περιουσιακά στοιχεία) για την οικοδόμηση της Χουσενίας.

Το House και το Hussainia αποτελούνται από διαφορετικά μέρη. Υπάρχουν τρεις παράλληλες αίθουσες που είναι τα πιο όμορφα τμήματα του κτηρίου. Η μεσαία αίθουσα είναι μεγαλύτερη από τις άλλες με διαστάσεις περίπου 18 μέτρα σε 5 μέτρα και υπάρχουν πολλές εντυπωσιακές διακοσμήσεις σε αυτές τις αίθουσες όπως για παράδειγμα το qamariya, οι μινιατούρες στις στέγες, το Aina Kari και ο στόκος. Τα παράθυρα αξίζει να αναφερθεί, πως είναι τα πιο εντυπωσιακά στοιχεία του κτηρίου. Η αίθουσα είναι τραχιά από τα χειροποίητα χαλιά και οι πολυέλαιοι κρέμονται από τις οροφές.

Κατά την άφιξη στις αίθουσες, οι λεπτές λεπτομέρειες των αιθουσών σας κάνουν να νιώθετε ότι βρίσκεστε σε έναν άλλο κόσμο. Κάθε γωνιά έχει ένα εντυπωσιακό θέαμα με πολλές τεχνικές περσικής διακόσμησης.

Το υπόγειο του σπιτιού άνοιξε πρόσφατα ως μουσείο Ashura για να εκθέσει τις παλιές φωτογραφίες του πένθους του Muharram και του εξοπλισμού του Ta’zieh (Το Ta’zieh, γνωστό κυρίως από την περσική παράδοση, είναι ένα σιιτικό μουσουλμανικό τελετουργικό που αναπαριστά τον θάνατο του Hussein ( τον εγγονό του προφήτη Μωάμεθ) και τα αρσενικά του παιδιά και συντρόφους του σε μια βάναυση σφαγή στις πεδιάδες της Καρμπάλα του Ιράκ, το έτος 680 μ.Χ.)

Το Aminis House and Hussainia βρίσκεται στην οδό Molawi, και εκεί μπορείτε ακόμη και να επωφεληθείτε από όλους τους τοπικούς οδηγούς για να εξοικειωθείτε με τις επιρροές του Ashura και του πένθους του Muharram στον περσικό ισλαμικό πολιτισμό.

Chehel Sotoun Palace of Qazvin

Ένα από τα πιο σημαντικά μνημεία της εποχής του Safavid είναι το κτίριο Chehel Sotoun ή αλλιώς Kolah Farangi στο Qazvin που βρίσκεται στη μέση ενός μεγάλου κήπου και είναι ένα από τα εναπομείναντα βασιλικά παλάτια της εποχής Shah Tahmasp.

Το κτίριο ήταν γνωστό και ως Kolah Farangi (όταν ο Qazvin ήταν η πρωτεύουσα) στη δυναστεία των Safavid. Αυτό το οικοδόμημα ξαναχτίστηκε από τον Mohammad Bagher Sad al-Saltane, τον κυβερνήτη του Qazvin στην περίοδο Qajar και ονομάστηκε Chehel Sotoun εκείνη την εποχή.

Το κτίριο Kolah Farangi και η πύλη εισόδου του Ali Qapu είναι τα μόνα υπολειπόμενα κτίρια από την εποχή του Safavid στο Qazvin που χτίστηκε με τη χρήση χάρτη ενός Τούρκου αρχιτέκτονα σε ένα οκταγωνικό κτίριο σε δύο ορόφους.

Το κτίριο έχει αίθουσες και μικρά δωμάτια σε κάθε όροφο φτιαγμένα πολύ μικρά με καρό τρόπο και έχουν πολύ κομψά και όμορφα ξύλινα παράθυρα. Μια βεράντα με κίονες από τούβλα και ημικυκλικές καμάρες καλύπτει το κτίριο και πάνω από αυτό έχει χτιστεί μια βεράντα με ξύλινες κολόνες. Ο χάρτης του κτιρίου περιλαμβάνει σχέδια σταυροφόρων και η οροφή του πρώτου ορόφου έχει καλυφθεί με κάποια καινοτόμα σχέδια σταλακτίτη και η άλλη στέγη διακοσμημένη με ιρανικά αρχιτεκτονικά σχέδια.

Οι τοιχογραφίες στον πρώτο όροφο είναι δείγματα της σχολής ζωγραφικής Qazvin με παγκόσμια φήμη. Οι τοίχοι, που είναι διακοσμημένοι με τοιχογραφίες είναι μοναδικοί στο είδος τους και τρία στρώματα τοιχογραφιών σε αυτούς τους τοίχους δείχνουν διαφορετικές ιστορικές περιόδους. Τώρα, ως μουσείο καλλιγραφίας του Qazvin, αυτό το κτίριο είναι ένα μέρος για να διατηρήσετε τα πολύτιμα έργα, όπως καλλιγραφίες, παλιά βιβλία κ.λπ.