Το έργο από καθρέφτη σε Fars
Το έργο από καθρέφτη είναι η τέχνη της δημιουργίας κανονικών μορφών χρησιμοποιώντας μικρά ή μεγάλα κομμάτια ψηφιδωτών καθρεφτών και χρησιμοποιείται ως διακόσμηση σε εσωτερικούς αρχιτεκτονικούς χώρους. Τα έργα από καθρέφτη όχι μόνο βελτιώνουν τις διακοσμήσεις των αρχιτεκτονικών χώρων, αλλά και τους φωτίζουν πολλαπλασιάζοντας με επιδέξιο τρόπο την ανάκλαση του φωτός. Αξίζει να αναφερθεί πως, θεωρείται ως η τελευταία καινοτομία του Ιράν στον τομέα της αρχιτεκτονικής και της εσωτερικής διακόσμησης. Δεδομένου ότι, έχουν ανακαλυφθεί πολλά γυάλινα αντικείμενα, τα οποία ανήκουν στις δυναστείες των Παρθίων και των Σασσανίδων, συνήχθη το συμπέρασμα ότι η υαλουργία έχει επίσης ασκηθεί από πολύ παλιά. Στον ιρανικό πολιτισμό ο καθρέφτης και το νερό ήταν τα σύμβολα της αγνότητας, της τύχης, της τιμιότητας και του φωτός. Είναι πιθανό η χρήση του καθρέφτη να σχετίζεται και με τον ίδιο τον συμβολισμό. Τον 19ο αιώνα τα έργα του καθρέφτη κέρδισαν αρκετή δημοτικότητα. Λεπτά βάζα καθρέφτη κατασκευάστηκαν στη Γερμανία και μετά στάλθηκαν στο Ιράν. Ο Ιρανός πλέον με ευκολία μπορούσε να κόψει τα αγγεία σε ψηφιδωτά των επιθυμητών μορφών τους και να τα χρησιμοποιήσει.
Στην αρχή, μια συνήθης πρακτική στους καθρέφτες ήταν η εγκατάσταση μονοκόμματων πάνελ καθρέφτη πάνω στο κτίριο. Ένα παράδειγμα είναι το παλάτι “Chehel Sotoun (κυριολεκτικά σαράντα στήλες)” στο Ισφαχάν. Στο παρελθόν εγκαταστάθηκε ένας καθρέφτης πάνω σε μία από τις εισόδους, τόσο μεγάλη ώστε η αντανάκλαση των ανθρώπων που περνούσαν από την είσοδο ήταν αρκετά ορατή. Ωστόσο, το μέγεθος των κομματιών σταδιακά έγινε μικρότερο.
Μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα, καθρέφτες είχαν χρησιμοποιηθεί σε μικρά τρίγωνα, διαμάντια ή εξαγωνικά κομμάτια. Επιπλέον, οι Ιρανοί αρχιτέκτονες χρησιμοποίησαν κυρτά γυαλιά που μετατράπηκαν σε καθρέφτη. Στη δυναστεία Qajar, επίσης δεν μπορεί να μην αναφερθεί το γεγονός ότι, γεννήθηκε ένα νέο στυλ αρχιτεκτονικής, παρόλο που οι αρχιτέκτονες ακολουθούσαν τις τάσεις που ήταν κοινές στη δυναστεία των Safavid. Ωστόσο, σε γενικές γραμμές η αρχιτεκτονική θεωρείται ότι έχει μειωθεί από τότε. Μόνο κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Naser al-Din Shah του Qajar, οι τάσεις της δυτικής τέχνης επηρέασαν την ιρανική τέχνη και βελτιώθηκε η αρχιτεκτονική και οι εφαρμοσμένες τέχνες, όπως για παράδειγμα ο στόκος, τα έργα καθρεφτών και τα ψηφιδωτά. Εκείνη την εποχή, τα έργα από καθρέφτη χρησιμοποιήθηκαν πολύ για να διακοσμήσουν τα βασιλικά κτίρια, όπως επίσης και τα ιερά.
Γι ‘αυτό το έργο από καθρέφτη αναπτύχθηκε κυρίως στο Qajar και δημιουργήθηκαν συναρπαστικές περίτεχνες μορφές, οπ΄βς για παράδειγμα οι muqarnas και arabesque, καθώς και η ζωγραφική και η καλλιγραφία στον καθρέφτη. Το “Mirror Hall” του Golestan Palace ή το “Shams-Ol-Emarat” είναι μόνο δύο παραδείγματα πολλών απαράμιλλων έργων τέχνης που έμειναν έως σήμερα. Τέλος η Σιράζ, το Ισφαχάν και η Τεχεράνη αποτελούν τα κύρια κέντρα έργων από καθρέφτη στο Ιράν.
